فرخ حسابی
روزنامه‌نگار ورزشی
حضور اسپانسرهای قدرتمند و ثروتمند در جام جهانی پدیده‌ای جدید نیست بلکه هر روز ابعاد آن نسبت به قبل بیشتر می‌شود. حضور همین اسپانسرها به فیفا ثروتی نجومی در حد یک دولت بزرگ داده است و به واسطه این ثروت، قدرت این نهاد فوتبالی نیز هر روز بیشتر از قبل می‌شود.
در واقع فیفا خود، از لیگ‌های بزرگی مثل انگلیس و ایتالیا الگوبرداری کرد و در جذب اسپانسرها به جایی رسید که حالا از همه آنها پیش است و سود سرشاری را از برگزاری تورنمنت‌های مختلف کسب می‌کند و البته درآمد خوبی را نیز نصیب فدراسیون‌های زیرمجموعه خود می‌کند. سهم فوتبال ایران از تورنمنتی مثل جام جهانی اما فقط کسب درآمد از طریق پولی است که فیفا به تیم‌های صعودکننده پرداخت می‌کند، در حالی که با جذب اسپانسرهای قدرتمند، ایران هم می‌تواند مثل بقیه تیم‌های این تورنمنت در بزرگترین آوردگاه فوتبالی به درآمدی رویایی برسد. اما اینجا همه چیز برعکس است و از مواردی مثل البسه تیم ملی و فروش کالاهای مخصوص طرفداری نه تنها پولی نصیب فوتبال ایران نمی‌شود بلکه حتی هزینه‌ای برای فدراسیون نیز به حساب می‌آید. شرایط به گونه‌ای است که پرداخت نکردن پول برای تأمین البسه تیم ملی و به دست آوردن رایگان آن، تبدیل به یک موفقیت برای مسئولان فدراسیون (در اکثر ادوار فوتبال ایران) شده است. عقب بودن از قافله ثروت و قدرت، ضعفی است که به نظر نمی‌رسد عزمی برای رفع آن وجود داشته باشد.