زمانی که یک بازیکن وارد فاز دوم زندگی حرفه‌ای خود می‌شود و تصمیم به مربیگری می‌گیرد، معمولاً یک سؤال از او پرسیده می‌شود. آیا هرگز فکر می‌کردید که روزی مربی شوید؟ در مورد ژابی آلونسو این جواب همیشه مثبت بود. مرد اسپانیایی که در دوران بازیگری‌اش در لیورپول، رئال مادرید و بایرن مونیخ هر آنچه می‌شد ببرد را برد، هفته پیش به عنوان سرمربی بایرلورکوزن انتخاب شد که انتصاب جذابی بود. آلونسو سال 2017 در حالی که 17 جام بزرگ در دوران بازیگری‌اش داشت کفش‌هایش را آویزان کرد که یک قهرمانی در جام جهانی، دو قهرمانی یورو و دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را شامل می‌شود. او 114 بازی هم برای تیم ملی اسپانیا انجام داد و جزو آن دسته از بازیکنانی بود که بازی‌اش به دل می‌نشست و چشم را نوازش می‌داد.
از زمان بازنشستگی، آلونسو ابتدا هدایت تیم زیر 14 ساله‌های رئال مادرید و سپس برای سه سال هدایت تیم ذخیره‌های رئال سوسیه‌داد را بر عهده گرفت و سال 2021 موفق شد این تیم را به دسته دوم فوتبال اسپانیا برساند، اتفاقی که برای اولین بار از دهه 60 میلادی برای تیم باسکی رخ می‌داد. حالا او مأموریت پیدا کرده است که بایرلورکوزن را احیا کند، تیمی که اکنون در قعر جدول رده‌بندی بوندس‌لیگا قرار دارد و شمارش معکوس برای حذفش از مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا هم آغاز شده است.
آلونسوی 40 ساله در نشست خبری‌ معارفه‌اش به عنوان سرمربی لورکوزن، گفت که می‌داند در فوتبال مدرن چیزی به عنوان صبر معنی ندارد بخصوص در باشگاهی باسابقه مانند لورکوزن. او به سنگینی مسئولیتی که پذیرفت واقف بود اما اگر ذره‌ای در توانایی‌هایش شک داشت آن را قبول نمی‌کرد. او یک آدم باهوش و یک دایره‌المعارف فوتبالی است که دیدگاه‌‌‌های استواری درباره شیوه چگونگی اجرای یک بازی دارد. سال‌های حضور آلونسو در انگلیس نقشی کلیدی در رسیدن او به این میزان از دانش فوتبال داشت. او سال 2014 به نشریه دیلی‌میل گفت: «کار کردن در کنار خاویر ماسچرانو و لوکاس لیوا برای من مانند یک کلاس درس بود چون از آنها چیزهای زیادی آموختم. رافا بنیتس هم بدون شک مربی فوق‌العاده‌ای بود. او به من مسئولیت بازی در پست هافبک میانی را داد.» آلونسو در همان سال جواب این سؤال که آیا آماده مربیگری هست یا نه را داد و حالا می‌‌خواهد این موضوع را یک بار دیگر به صورت عملی اثبات کند.