آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار
این یکی از کلاسیک‌های لیگ برتر است. نبردی به قدمت تاریخ. دو تیم ریشه‌دار مقابل هم. قرمز مقابل قرمز. بازی پرسپولیس و تراکتور از آن دست نبردهایست که همیشه تازه و جذاب است. تقابلی که هیچوقت بوی نا نمی‌گیرد. حتی اگر دو تیم از منظر کیفی و کمی شرایط همیشگی را نداشته باشند، باز هم دوئل آنها فارغ از معادلات جدول دسته‌بندی می‌شود. این بار اما شرایط با همیشه متفاوت‌تر است. تراکتور بعد از یک فصل پرفراز و نشیب و زندگی در جمع فانوس به دستان فصل جدید را با یک رفرم آغاز کرد و با جذب قربان بردیف روس‌تبار ساختار و مغز متفکر تیمش را تغییر داده. تراکتور با بردیف فصل را افتان و خیزان آغاز کرد اما آرام آرام تیم بردیف در حال جا افتادن است و همین هواداران پرشورها را به دورنمای تراکتور امیدوار کرده است.
تغییرات در پرسپولیس اما بیشتر و عمیق‌تر بود. آنها اگرچه در رأس کادر فنی تغییری نداشتند اما از بقیه نفرات روی نیمکت تا داخل زمین گرفته، پرسپولیس تغییر کرده و زیر و رو شده. همین تغییر سبب شده تا پرسپولیس متفاوتی را ببینیم؛ تیمی که با فصل گذشته در جنس بازی و البته نتیجه متفاوت بوده و حالا در صدر جدول نشسته. با وجود این نباید فراموش کرد که تراکتور با تمامی 6 حریف قبلی پرسپولیس متفاوت است و همیشه لقمه‌ای گلوگیر بوده. تیمی که مقابل پرسپولیس جذاب‌ترین بازی‌هایش را ارائه می‌دهد. تراکتور بردیف با وجود فراز و نشیب‌هایش می‌تواند صدرنشین را آزار دهد. این هدف بردیف است.