سام ستارزاده
روزنامه‌نگار

رضا اسدی را بی‌شک می‌توانیم یکی از بازیکنانی بدانیم که نتوانست تحت فشار اتمسفر سنگین پرسپولیس، تمام قابلیت‌های خود را در پیراهن سرخ این تیم نشان‌ دهد. رضا اسدی بیش از آنکه یک هافبک فیزیکی و جنگنده باشد، یک آچار فرانسه مطمئن است که می‌تواند به وقت خود، چه در قلب خط دفاعی و چه در پیکان خط حمله هر تیمی بدرخشد؛ ویژگی بارزی که پرسپولیسی‌ها پیش‌تر آن را در احمد نوراللهی می‌دیدند.
هافبک ۲۶ساله گرگانی، فصل گذشته حضورش در ارتش سرخ را با گلزنی مقابل فولاد و یک پاس‌ گل 3 امتیازی برابر نساجی کلید زد و در ادامه لیگ بیست‌ویکم، یک دبل، یک گل و یک پاس‌گل دیگر نیز به آمار خود افزود. اما رقابت همزمان با کمال کامیابی‌نیا و میلاد سرلک، نه تنها یک چالش، بلکه به یک مانع بر سر راه ترقی اسدی بدل شده بود. تصمیمی که وی را در رویارویی امروز تراکتور و پرسپولیس، مقابل قرمزهای پایتخت قرار داده‌ است.
رضا اسدی در بدو بازگشت به دره گرگ‌ها، صفا هادی، ملی‌پوش عراقی را به نیمکت دوخت، جایی برای خودش در فهرست اولیه تیم ملی باز کرد و خیلی سریع با ریکاردو آلوز، مهندس پرتغالی و جدی  لیگ برتر زوج شد تا با ثبت سه گل دقیقه نودی، هفت امتیاز در کیسه قربان بردیف بیندوزد.
عصر یکشنبه و در غیاب کاوه رضایی، هافبک فصل قبل سرخ‌پوشان بالاتر از بازیکنان تکنیکی همچون گوستاوو واگنین و مهدی هاشمی‌نژاد و تمام‌کننده‌ای چون محمد عباس‌زاده، بخت اول گلزنی تی‌تی‌ها به‌شمار می‌رود. جای‌گیری‌های بی‌نظیر و قدرت سرزنی بالای اسدی، بردیف را حتی مجاب کرده که در پاره‌هایی از مواقع، در پست مهاجم هدف روی وی حساب باز کند. برای دفاع پرسپولیس که مقابل نفتی‌های مسجدسلیمان به شکل دور از انتظاری خود را آسیب‌پذیر نشان‌داد، شماره ۸ سابق آنان خطر شماره یک به‌حساب می‌آید؛ بازیکنی که تا لحظه آخر بازی و سپری‌شدن اسدی‌تایم، می‌تواند نفس مدافعان طراز اول سرخ‌پوش را برای مقاومت و حراست از قفس توری خود، به شماره بیندازد.