در 5 بازی اول همه چیز خوب بود و پرسپولیس به رقبایش کمترین موقعیت گل را داد. البته پرسپولیس در این شش هفته و از بین تیم‌های مدعی قهرمانی یا کسب سهمیه تنها مقابل فولاد پرمهره قرار گرفت و سایر حریفان تیم‌های متوسطی بودند و حداقل اینکه در فاز حمله حرف زیادی برای گفتن نداشتند. شاید بتوان گفت نفت مسجدسلیمان از این حیث جسورترین و خطرناک‌ترین حریف سرخ‌ها بود و بعد از اینکه یقه استقلال را در زمین خود گرفت نزدیک بود پرسپولیس را هم غافلگیر کند که با کمک لوکادیا مهمترین برد پرسپولیس تا اینجای فصل ثبت شد.
اما در دل این برد نکاتی نهفته بود که می‌تواند مورد توجه یحیی و کادرش قرار بگیرد. نکاتی که می‌تواند هواداران را از آن امیدواری‌ها و دلخوشی‌های افراطی هفته‌های نخست کمی عقب براند و هوشیارتر و البته نگران‌تر کند.
واقعیت آنکه پرسپولیس در پنج بازی نخست فصل هر چقدر که سخت گل می‌زد خیلی سخت به حریفانش موقعیت می‌داد و گلی هم دریافت نمی‌کرد. گلی که مقابل هوادار دریافت شد هم با اشتباه داوری و از روی نقطه پنالتی به دست آمد تا همچنان امیدواری‌ها به سازمان دفاعی پرسپولیس زیاد باشد اما تیم یحیی مقابل نفت مسجدسلیمان سه شانس گل قطعی به حریفش داد.
کاری به اشتباهات داوری نداریم اما تصور کنید اگر آن ضدحمله خطرناک و موقعیت تک به تک سامان نریمان جهان در نیمه نخست گل می‌شد یا ضربه دهقانی به جای تیر به تور می‌نشست و نتیجه در خانه حریف دو بر صفر می‌شد چه اتفاقی در انتظار پرسپولیس بود؟
پرسپولیس سه شانس گل قطعی به حریف داد که البته در یک بازی نود دقیقه‌ای زیاد نیست اما این موقعیت‌ها به گونه‌ای رقم خورد که می‌تواند نگرانی‌هایی ایجاد کند.
یحیی در این فصل سه بازیکن خط دفاع و دروازه‌بان خود را تغییر داده و البته علی نعمتی از دفاع میانی به دفاع چپ رفته تا خط دفاع کلاً تغییر کند. با کنار رفتن کمال و بازی کردن سینا اسدبیگی این تغییرات در سازمان دفاعی بیشتر هم شد و بخشی از اشتباهات و ناهماهنگی‌هایی که منجر به موقعیت‌های حریف شد، ناشی از همین تغییرات متعدد بود.
واقعیت اینکه تغییرات زیاد مثل یک شمشیر دولبه است و همانقدر که می‌تواند شرایط را بهبود بخشد ناهماهنگی و بی‌نظمی ایجاد می‌کند. با اضافه شدن پورعلی گنجی تا حدودی هارمونی ایجاد شده در سه بازی نخست از بین رفت و اضافه شدن اسدبیگی این وضعیت را بدتر کرد. البته که هر دو بازیکن فوق‌العاده پتانسیل دارند و مثبت کار می‌کنند اما سازمان دفاعی پرسپولیس با وجود تغییرات متوالی چندان قرص و محکم نیست و یحیی و همکارانش باید فکری به حال درهای ایجاد شده کنند تا غافلگیر نشوند.