محسن آجرلو
روزنامه‌نگار
رقابتهای کشتی قهرمانی جهان در حالی در صربستان به پایان رسید که تیم آزاد ایران با کسب هفت مدال (دو طلا، سه نقره و دو برنز) با عنوان نایب قهرمانی به کار خود پایان داد. نتیجه‌ای که اگرچه از لحاظ تعداد مدال برابر با بهترین نتیجه تاریخ است و کمیت خوبی داشته اما در بحث کیفیت، حرف‌های زیادی در دل خود دارد. از باخت‌های بزرگ و پرتکرار از مسابقات مهم و نبود روسیه‌ای که بدون شک بار فنی رقابت‌ها را تا میزان زیادی پایین آورده. مواردی که نباید به دست آمدن این 7 مدال باعث دیده نشدن آنها بشود.
کسب هفت مدال در رقابتهای جهانی کشتی در هر شرایطی اتفاق خوب و خوشحال کننده‌ای است. داشتن پنج فینالیست، هفت نفر در نیمه نهایی آن هم در شرایطی که امیرمحمد یزدانی روی تشک نیامد، روی کاغذ نتیجه خوبی به حساب می‌آید که با نایب قهرمانی دنیا هم همراه شده. با تمام اینها در پس تمام تعریف و تمجیدها، نیاز است تا به زوایای تاریک عملکرد تیم کشتی در صربستان پرداخت و چیزهایی را گفت که مجریان صدا و سیما و گزارشگران از گفتنش ابا داشتند!
روسیه و جای خالی بزرگ
رقابتهای ورزشی در سطح دنیا کم کم به نبود روس‌ها عادت کرده. با این حال برای اولین بار بود که آنها در یک رویداد جهانی غیبت داشتند. غیبتی که بیش از حد به چشم آمد و در تمام اوزان نبود ستاره‌ها و نام‌های بزرگ روس توی ذوق زد. سیداکف، سعدالله اف، رشیدف، اوگویف و چندین و چند اسم دیگر، رقابتهای جهانی کشتی آزاد را از حضور ستاره‌ها خالی کرده بود. رقابت برای کسب مدال طلا در بسیاری از وزن‌ها رنگ و بو و دشواری گذشته را نداشت و رقابت‌ها اغلب تا فینال یکطرفه و با امتیاز عالی به پایان می‌ر‌سید. نبود روسیه‌ای که در دوره گذشته در چهار وزن به مدال طلا رسیده، به معنای واقعی کلمه سطح رقابت‌ها و همینطور عیار مدال‌های کسب شده را پایین آورده بود. مدال‌هایی که هفت عدد آن به ملی‌پوشان ایران رسیده و حضور روس‌ها در برخی اوزان می‌توانست رنگ آنها را عوض کرده یا حتی از دست ملی‌پوشان ایران دربیاورد.
بازنده در بازی‌های مهم
نکته قابل توجه و ناخوشایند دیگر در نتیجه تیم ایران، باخت‌های پشت سر هم در رقابتهای رو در رو مقابل حریف اصلی یعنی امریکا بود. کشتی‌گیران ایران شش بار در فینال و نیمه نهایی با کشتی‌گیران امریکایی روبه‌رو شدند اما چهار رقابت را بازنده شدند. چهار رقابتی که فقط یکی از آنها باخت سنگین حسن یزدانی برابر تیلور بود که امیدهای زیادی را ناامید کرد. سرلک، نخودی و امامی هم دیگر کشتی‌گیران ایرانی بودند که در فینال و رده‌بندی به امریکایی‌ها باختند و طلا را به حریف اصلی ایران پیشکش کردند.
دو طلا با هفت کشتی‌گیر
یکی از مواردی که در یکی دو روز گذشته در نتیجه تیم ملی کشتی آزاد به آن اتکا می‌شود، کسب دو طلا در صربستان است. دو طلایی که اگرچه به همه چسبید و کام‌های تلخ شده را شیرین کرد اما به هیچ‌وجه معنای موفقیت نمی‌دهد.
تیم ملی ژاپن در شرایطی که در اوزان بسیاری کشتی‌گیر نداشته یا ورزشکار برجسته‌ای ندارد، موفق شد در بلگراد به دو مدال طلا برسد. آن هم در شرایطی که تنها 7 کشتی‌گیر را با خود به رقابتهای جهانی آورده بود و تیم کاملی همراه نداشت.
تیم بدون فن!
به غیر از کامران قاسم‌پور و رحمان عموزاد که از قضا روی سکوی قهرمانی هم ایستادند، روند مسابقه سایر کشتی‌گیران ایران آنچنان به کشتی ایرانی شباهت نداشت. زیر کتف زدن‌های اضافی و مداوم جای زیرگیری‌ها را گرفته بود و در مقابل این امریکایی‌ها و دیگر کشورها بودند که به راحتی به پای کشتی‌گیران ایرانی می‌رسیدند. مشکل واضحی که مورد توجه بسیاری از کارشناسان هم قرار گرفته و صد البته که ریشه در رده‌های پایه دارد. رده‌هایی که کشتی‌گیران باید کشتی گرفتن را یاد بگیرند تا در رقابتهای مهمی مثل جهانی، برابر حریفان پر قدرت دست و پا بسته نباشند.