محسن ذاکری
روزنامه‌نگار
پیش از آغاز رقابت‌های جهانی، او پرامیدترین ستاره ما بود. ستاره یخی که وجودش طلاست‌. ستاره‌ای که برایش یک طلای خوشرنگ کنار گذاشته بودیم اما در خزان غم‌انگیز بلگراد، او هم اسیر نحسی اشتارک آرنا نفرین زده شد. ستاره‌ای که طلا در مشتش بود اما آن را زمین انداخت تا حریف مکار صربستانی آن را بقاپد و حسرت طلای سوم متوالی بر دل ما بماند.
محمدرضا‌گرایی با یک بدن تسمه‌ای همه حریفان را به‌بند می‌کشد، اما نحسی بلگراد او را هم به‌بند کشید تا به طلا نرسد. بلگراد نفرین شده، برای قهرمان آرام ما هم نحس بود.
او همچون صاعقه به حریفان می‌زند، صاعقه‌ای که البته تنها برق دارد و رعدی در کار نیست. در بلگراد هم او همانی بود که می‌شناختیم؛ ستاره یخی که سرد و بی‌تفاوت به سومین مدال متوالی‌اش چنگ زد. مدالی که این بار برخلاف همیشه رنگش نقره‌ای بود تا در حسرت طلا بمانیم.
برای کشتی ایران، او حالا یک نعمت است؛ یک قهرمان بی‌بدیل و بزرگ از جنس طلا. مردی که حالا می‌توان او را همزاد فرنگی‌کار حسن یزدانی دانست.
اگر کامران قاسمپور در کشتی آزاد مثل یک پلنگ روی تشک می‌غرد و حریفان را شکار می‌کند و طلا به سینه می‌زند، در کشتی فرنگی این محمدرضا‌گرایی است که همچون یک شیر خونسرد حریفان را می‌درد و طلا و نقره به دندان می‌کشد؛ ستاره‌ای که البته در سلوک و رفتار همانند یزدانی متواضع است و همین ویژگی او را ویژه‌تر و دوست داشتنی‌تر کرده.
محمدرضا‌گرایی در نگاه اول شاید هیچ نشانی از یک قهرمان بی‌بدیل و بزرگ نداشته باشد؛ نه قد و قامت بلند بالا، نه سینه ستبر، نه عضلات درهم تنیده و نه روحیه تهاجمی و غرور و تکبر. سادگی ویژگی اصلی اوست؛ ساده اما صمیمی. ستاره‌ای که خونسردی در وجودش نهادینه شده. یک ستاره یخی. آرام و بی‌هیاهو.
این همان ویژگی بزرگی است که محمدرضا‌گرایی را از بقیه رقبا متمایز کرده و کلید موفقیت اوست. ستاره‌ای که همچون یک کوه یخ روی تشک خونسرد و آرام است و حریفان را در اوج آرامش و خونسردی چپ و راست می‌کند. گویی روی تشک در حال جابه‌جا کردن یک کیسه گونی برنج است! انگار که نه انگار اتفاقی رخ داده!
گرایی با این روحیه عجیب و این کیفیت بالا می‌تواند تا سال‌های سال مدال از میادین جهانی و المپیک خوشه‌چین کند.
مردی که نه حرف دارد و نه حریف. کسی چه می‌داند؛ شاید او همان ستاره‌ای باشد که قرار است رکورد افسانه‌ای حمید سوریان را بشکند. رویایی که سخت به تحقق آن دل بسته‌ایم. حتی اگر این‌بار صید او نقره‌ای باشد.