مازیار فیروزی
روزنامه‌نگار ورزشی

یک جورهایی خودمان هم مقصر هستیم، یک نفر را می‌گذاریم روی شانه‌هایمان، سپس روی سرمان، هر کاری هم خواست بکند، می‌گوییم بکند و مشکلی نیست! اما همان آدم را به مرور زمان، به وقت ناکامی و به وقت پیش نرفتن مطابق علایق‌مان چنان به زمین می‌کوبیم که خدا نصیب کافر نکند!
در ماجرای محمد بنا، کشتی فرنگی و همه حاشیه‌هایی که به وجود آمد خیلی‌ها مقصر هستند از جمله خود ما. اگر همان روزی که بنا پایش را در یک کفش کرده بود و می‌گفت: «انتخابی بی‌انتخابی و هر چه که من می‌گویم»، بیشتر و بیشتر می‌نوشتیم شاید کک کسی می‌گزید. شاید یک نفر پا پیش می‌گذاشت و در گوش بنا می‌گفت: «درست می‌گویند، راه این است و چاه این.» اما نشد. نشد و اتفاق‌هایی که نباید در کشتی فرنگی افتاد و حتی‌گرایی هم نتوانست در مسابقات جهانی طلا بگیرد و آن مسابقه را به نماینده کشور میزبان به بدترین شکل ممکن واگذار کرد. اگر شرایطی برای مسابقات انتخابی بود شاید حالا مدال طلایی که علی ارسلان برای صربستان گرفت، در جدول به‌نام ایران ثبت شده بود و خیلی از شاید‌هایی که ممکن بود به حقیقت بپیوندد. حرف زیادی نیست، این کشتی نیاز به بنای جدیدی دارد.