پرسپولیس این فصل از هر جنسی بازیکن دارد دریبل زن و پلی میکر تا بازیکنانی که در هر حالتی می‌توانند مهاجمان را در موقعیت خوب گلزنی قرار دهند به نحوی که جمع شدن هافبک‌های خوب موجب شده تا بسیاری از کارشناسان معتقد باشند که خط میانی این فصل پرسپولیس یکی از بهترین خطوط میانی چند فصل اخیر است. هر چند در خط میانی پرسپولیس فعلی کارایی اصلی یعنی پاس دادن به شکلی نیست که از آن انتظار می‌رود و اگر لوکادیای گلزن در این فصل در اختیار تیم پرسپولیس و خط حمله قرار نداشت، مشخص نبود که پرسپولیس بتواند تحت هر شرایطی با کمترین موقعیت به گلزنی و متعاقب آن به گلزنی و پیروزی برسد که نمونه واضح آن بازی با مسجد سلیمان بود که سرخپوشان از کمترین موقعیت در شرایط بسیار سخت آب و هوایی مسجد سلیمان برای خودشان پیروزی ساخته و با کسب سه امتیاز دیگر با صدرنشینی به تعطیلات بروند.
در این بین نکته قابل تعمق در رابطه با هافبک‌ها و وینگرهای پرسپولیس به این مسأله باز می‌گردد که جز ترابی که شاید تا حدودی در زمینه ارسال پاس‌های عمقی موفق باشد بقیه هافبک‌ها با دریبل‌های اضافه و پرداختن بیش از حد به کارهای انفرادی وظیفه اصلی خودشان یعنی پاس دادن و گل ساختن برای مهاجمان را به طور کلی فراموش کرده‌اند یا حداقل اینکه به هر دلیلی که بوده نتوانسته‌اند در آن توفیقی داشته باشند. این در حالی است که هافبک‌ها که به مغزهای متفکر یک تیم معروف هستند باید به نوعی مانند یک کامپیوتر در میانه زمین عمل کنند و با کمترین کار اضافه قبل از اینکه به مهاجمان تیمشان پاس بدهند فکر طراحی و ارسال بهترین پاس را برای مهاجمان تیمشان فراهم سازند. نکته‌ای که حتماً یحیی باید در تمرینات تیمش به هافبک‌های تیمش گوشزد کند و به نوعی کامپیوترهای تیمش را به نوعی برای بهترین و بیشترین طراحی پاس دادن برای مهاجمان به قول کارشناسان امر به تنطیمات کارخانه باز گرداند.