بسیاری از ستاره‌های تاریخ پرسپولیس با وجود درخشش بعضاً طولانی در پیراهن باشگاهی نتوانستند به پیراهن تیم ملی برسند یا اگر به تیم ملی رسیدند در مقاطعی نبود که بتوانند جام جهانی را تجربه کنند و احتمالاً این به عنوان یک حسرت بزرگ در زندگی ورزشی‌شان همراه‌شان باقی خواهد ماند. ستاره‌های اواخر دهه 40 و 50 پرسپولیس غالباً جزو مفاخر ورزش و فوتبال کشور بودند اما عمر فوتبال‌شان به حضور در جام جهانی قد نداد. ستاره‌هایی مثل همایون بهزادی، حسین کلانی، جعفر کاشانی، رضا وطنخواه و ابراهیم آشتیانی که بارها پیراهن تیم ملی را به تن کرده و با این پیراهن قهرمانی جام ملت‌های آسیا را هم جشن گرفتند جام جهانی را ندیدند. تیم ملی وقتی به جام جهانی 1978 رسید که اکثر این نفرات فوتبال را کنار گذاشته بودند و البته حشمت مهاجرانی هم نسل بازیکنان تیم ملی را تغییر داده بود.
بعدتر از تیم دهه 60 رویایی پرسپولیس که 6-5 سال در عرصه باشگاهی پایتخت حکمرانی می‌کرد هم ستاره‌هایی بیرون آمد که همچنان جزو محبوب‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه پرسپولیس هستند. ناصر محمد‌خانی، حمید درخشان، مجتبی محرمی، محمد پنجعلی، مرتضی کرمانی مقدم، حسین عبدی، محسن عاشوری، فرشاد پیوس، کریم باوی، ضیا عربشاهی، بهروز سلطانی و... از جمله ستاره‌هایی بودند که حتی با رسیدن به لباس ملی و درخشش گاه و بیگاه در نقش ملی‌پوش جام جهانی را از نزدیک لمس نکردند و این کمبود به عنوان یک حسرت در دل‌شان باقی ماند.
پرسپولیس دهه 70 و ابتدای دهه 80 هم تیم پرستاره‌ای بود که خیلی‌های‌شان به پیراهن تیم ملی رسیدند و بعضاً دورانی طولانی هم ملی‌پوش بودند  و درخشیدند اما قسمت نبود در جام جهانی حضور داشته باشند. بازیکنانی مثل علیرضا امامی‌فر، رضا ترابیان، بهنام سراج، اسماعیل حلالی، حامد کاویانپور، علی انصاریان، بهروز رهبری‌فر، رضا جباری و... از جمله همین بازیکنان شاخص بودند که برخی‌شان حتی تا آستانه حضور در جام جهانی هم رفتند و ناکام ماندند. برخی پرسپولیسی‌ها هم مثل جواد کاظمیان، رضا شاهرودی، نعیم سعداوی و حسین ماهینی هم می‌توانند خوشحال باشند که در رزومه‌شان حضور در جام جهانی نوشته شده اما هرگز در این تورنمنت به میدان نرفتند و حسرت آنها هم متفاوت خواهد بود.