وصال روحانی
روزنامه نگار
از وقتی محمود خسروی وفا به جانشینی رضا صالحی امیری ریاست کمیته ملی المپیک را در دست گرفت، بیش از پیش این بحث باب شد که باید برای کسب بهترین نتایج در بازی‌های آسیایی هانگژوی چین از همین امروز دست به کار شد و تدارکات را جدی گرفت.
این رقابت‌ها قرار بود شهریور امسال در این منطقه برگزار شود اما به سبب گسترش یافتن مجدد کرونا یک سال به تعویق افتاد و قرار است مهر ماه سال بعد (1402) در همین محل به انجام برسد. تا زمانی که قرار بود این پیکارها در سال جاری برگزار شود، رشته‌های مختلف و پر تعدادی که قصد شرکت در این مسابقات را داشتند، اردوها و برنامه‌های تمرینی بالنسبه منظمی را دایر کرده و مشغول تلاش بودند و این روند تا اواخر خرداد امسال که رسماً اعلام تأخیر در برگزاری بازی‌ها شد، ادامه داشت. اینک اما زمانه دیگری است و 12 ماه مانده به شروع رقابت‌ها دایر کردن اردوهایی از این دست به جای تشدید آمادگی‌ها و مؤثرتر ساختن تلاش‌ها نوعی دل‌زدگی روحی و خستگی جسمانی را به ورزشکاران تزریق می‌کند. همان قدر که شروع دیرهنگام اردوهای نهایی تدارکاتی خسران‌ساز است، تعجیل در برپایی آنها هم ورزشکاران را به جای مهیا شدن و رسیدن به سطحی بالا از بهره‌دهی، از مسیر مطلوب دور می‌کند. فرجام چنین اردوهایی نه ساخته شدن ورزشکارانی است که در موعد مقرر در اوج باشند و نه نفراتی که بتوانند در تمامی مدت طولانی پیش رو هم در مسابقات داخلی و بین‌المللی بهترین نتایج را بگیرند و هم در زمان برگزاری بازی‌های آسیایی از هر جهت آماده و با نشاط و سرشار از توان باشند.
بنابراین خسروی وفا و همکارانش و بواقع مسئولان جدید کمیته ملی المپیک باید به جای شروع اردوهای تمرینی جدی و وسیع از امروز اجازه بدهند از حالا تا پایان سال (1401) ملی‌پوشان بالقوه و ورزشکاران شاخص رشته‌های اعزامی به برنامه‌های عادی تمرینی و مسابقاتی خود ادامه بدهند. حسن این کار این است که هم کارها و روال تمرینی و رقابتی عادی تیم‌ها و ورزشکاران دایر خواهد ماند و هم با کسب پیروزی‌هایی کم یا زیاد در مسابقات مهم با شرایط روحی خوبی به پایان سال خواهند رسید.
بر چنین پایه‌ای و با حرکت در چنین بستری می‌توان بعد از تعطیلات نوروز و بخصوص از اوایل اردیبهشت 1402 به بعد اردوهای نهایی تدارکاتی را هم برای ورزشکاران اعزامی به هانگژو دایر کرد و به آرامی کارها و روال نهایی آماده‌سازی را تشدید کرد تا منتخبان زمانی که به چین پا می‌گذارند، در بالاترین سطح آمادگی خویش باشند و کم و کسری محسوسی در کارشان رؤیت نشود. هر چیزی جز این، اقدام‌هایی کم اثر در راه آماده‌سازی ورزشکاران اعزامی به هانگژو خواهد بود و به جای اینکه توان آنها را بیشتر کند، از آن خواهد کاست و به منزله سوزاندن زودهنگام قدرت آنها خواهد بود.