حمیدرضا عرب
روزنامه نگار

 شاید موقعیت‌سوزی‌های پی در پی در خط آتش را بتوان تنها بار منفی بازی با نساجی دانست یا آماری که از نیمه دوم به جا ماند و استقلال یک نیمه مقابل تیم 10 نفره نساجی به نتیجه تساوی رسید اما آنچه در مجموع برای استقلال به دست آمد، بردی استراتژیک در بزنگاهی مهم
 بود. تردید نکنید اگر ساپینتو مقابل نساجی باز هم امتیاز از کف می‌داد مخالفانش او را زیر شدید‌ترین انتقادها له می‌کردند و عرصه چنان برای مرد پرتغالی تنگ می‌شد که روشن نبود در تعطیلات پیش رو با چه روحیه‌ای اقدام به ترمیم نقاط ضعیف می‌کرد.
تساوی یا باخت مقابل نساجی می‌توانست بحرانی ناخواسته را برای سرمربی استقلال و کادرش ایجاد کند و آنها را به سمت روزهای خاکستری ببرد اما آبی‌ها موفق شدند با نمایشی قابل قبول نساجی را با سه گل مغلوب کنند و از نظر روحی و روانی اوضاع خود را سروسامان بدهند.
تا قبل از این بازی شایعات از در و دیوار باشگاه استقلال بالا می‌رفت و حتی مخالفان مرد پرتغالی در تلاش بودند با جانشین‌سازی عرصه را برای این مربی تنگ کنند غافل از اینکه برکناری ساپینتو که از حضورش در فوتبال ایران کمتر از سه ماه می‌گذرد تصمیمی ناجوانمردانه و نابخردانه برای آینده این باشگاه است.
گرچه آجورلو نیز پیش از بازی با نساجی از سرمربی استقلال حمایت کرد و برکناری را به کل منکر شد اما بی‌هیچ تعارفی اگر استقلال با مرد پرتغالی باز هم نتیجه لازم را به دست نمی‌آورد ذهن مدیرعامل باشگاه استقلال نیز به سمت تغییراتی در درازمدت می‌رفت اما این برد که با موقعیت‌سازی‌های فراوان حاصل شد هم مدیرعامل را از پیچیدگی‌های یک تصمیم سخت رها کرد و هم مرد پرتغالی را در محیطی امن قرار داد.
پیروزی مقابل نساجی که جایگاه استقلال را تا رتبه سوم ارتقا داد، این طور به نظر می‌رساند که مرد پرتغالی در حال شناسایی بیشتر نقاط ضعف و قوت تیمش است. شاید هم نوعی پوست‌اندازی در محیط جدید کاری‌اش. ساپینتو البته نیک می‌داند که فضای فوتبال ایران شباهت‌های بسیاری با فوتبال پرتغال دارد و هواداران پرهیجان و رسانه‌های پرشمار می‌توانند سرنوشت او را ناگهان تغییر دهند. به همین دلیل تنها فاکتوری که یک مربی خارجی را در فوتبال ایران حفظ می‌کند اولاً ارائه فوتبالی پرهیجان است و در مرحله بعد ثبات در نتیجه‌گیری و بودن در میان مدعیان.
ساپینتو شاید با برخی اظهارات که اخیراً به زبان آورده انتظارات را از خود بالا هم برده باشد. او چندی قبل گفته بود که تیم فصل قبل عمیقاً دفاعی فوتبال بازی می‌کرد که این جمله گرچه به مذاق دوستداران مجیدی خوش نیامد اما خیلی‌ها را منتظر می‌گذاشت تا استقلالی هجومی را ببینند؛ همان طور که سرمربی‌‎اش وعده داده است.
استقلال شب بازی با نساجی همان استقلالی بود که ساپینتو وعده داده بود. پرتعداد در حمله با ضرباهنگ هجومی قابل توجه. او از هافبک‌هایش خواسته بود در کمترین زمان ممکن توپ را برای گوش‌های کناری (قایدی و محبی) مهیا کنند که همین هم شد و بارها دیدیم مردان میانی با دقت بالا پاس‌ها را به این دو می‌رساندند. در این میان تلاش بابایی نیز ستودنی جلوه می‌کرد و مهاجم با انگیزه استقلال تحرک بالایی در میان مدافعان حریف داشت.
گلزنی محبی و بابایی؛ دو عنصر اصلی هجومی و تحرک قابل‌ملاحظه قایدی نشان داد که برنامه‌های هجومی ساپینتو در این میدان بخوبی به اجرا در می‌آید. درست شبیه آنچه او پیش از بازی روی تخته وایت بورد برای شاگردانش ترسیم کرد. در واقع بازی با نساجی، شب تلاقی تفکرات و خواسته‌های آقای سرمربی با اجرای صحیح بازیکنان بود. فاکتوری که استقلال عمیقاً به آن نیازمند است و باید به‌سرعت در این مسیر قرار بگیرد و تیمی را مقابل دیدگان هواداران قرار دهد که با اندیشه‌ها و وعده‌های سرمربی‌اش همخوانی
دارد.  این استقلال اگر بعد از تعطیلات نیز تکرار شود، ساپینتو به تیم آرمانی‌اش نزدیک خواهد شد.