آرش میر اسماعیلی رئیس نام آشنا، خرم‌آبادی و 42 ساله فدراسیون جودوی ایران که تک فرزندش (یک پسر 19 ساله) مثل جوانی‌های خود او جودوکا شده پس از تأیید شدن حکم محرومیت بین‌المللی فدراسیون جودوی ایران توسط دادگاه عالی ورزش جهان (CAS) که ابتدا توسط فدراسیون بین‌المللی جودو تعیین و اعمال شد و تا شهریور سال بعد به درازا می‌انجامد، باز هم بیکار ننشسته و مشغول تلاش است تا حق جودوی ایران را بگیرد و حرف‌های تازه او گویای همین نکته است.
وصال روحانی
خبرنگار
آیا حکم «CAS» جنبه‌های داخلی جودوی ما را هم در بر می‌گیرد؟
خیر، ما مختاریم هر مسابقه داخلی و فعالیت مورد نظرمان در ایران را انجام بدهیم و حتی می‌توانیم در تورنمنت‌های غیر رسمی در سایر کشورها شرکت کنیم. محرومیت ما فقط از تمامی پیکارهای رسمی بین‌المللی منجمله المپیک‌ها، مسابقات قهرمانی جهان و رقابت‌های قاره‌ای است. ما حتی در رقابت‌های اخیر کشورهای اسلامی در قونیه حاضر بودیم و بزودی به تاجیکستان می‌رویم تا در مسابقات بین‌المللی آنجا هم شرکت کنیم.
در وجه داخلی کدام رقابت‌ها را پیش رو داریم؟
تمام مسابقات قهرمانی کشور در رده‌های مختلف سنی در دست طراحی و اجرا است. در رقابت‌های اخیر جودوی قهرمانی نوجوانان کشور حدود 250 جودوکا شرکت داشتند. هم این مسابقات جایزه نقدی داشت و هم پیکارهای قهرمانی جوانان و بزرگسالان کشور که در آینده نزدیک برگزار می‌شوند، از این امتیاز برخوردار خواهند بود. یک مسابقه مهم تحت عنوان «جایزه بزرگ» را هم در دست تدوین و اجرا داریم.
برای اینکه جودوکاهای ما در یک سال باقی مانده از محرومیت چهار ساله‌مان انگیزه خود را از دست ندهند، چه تدابیری را اتخاذ کرده‌اید؟
نه تنها به فاتحان پیکارهای قهرمانی کشور همه رده‌های سنی پاداش نقدی می‌دهیم بلکه برای ملی‌پوشان هم حقوق ماهانه مقرر کرده‌ایم.
چه فعالیت‌های داخلی دیگری را در دستور کار دارید؟
همین امروز و فردا اولین آکادمی جودوی ایران که در ورزشگاه کبکانیان و پس از انجام کارهای ساختمانی و نوسازی در آنجا راه‌اندازی شده، طی مراسمی با حضور مسئولان ارشد ورزش کشور افتتاح می‌شود. ما پیش‌تر 12 خانه جودو را هم در نقاط مختلف کشور تأسیس کرده‌ایم.
آیا از دوران چهار ساله ریاست‌تان در فدراسیون جودو راضی هستید؟
چرا راضی نباشم. من جودو را زمانی در دست گرفتم که بیشتر از 68 هزار جودوکای به ثبت رسیده وجود نداشت اما حالا 108 هزار نفر جودوکا رجیستر شده داریم.
حاصل کارمان در بازی‌های کشورهای اسلامی خوب نبود. این طور نیست؟
در انفرادی ورزشکاران ما موفق نبودند و حق هم داشتند زیرا بر اثر محرومیت اعمال شده توسط فدراسیون بین‌المللی حدود سه سالی بود که در مسابقات برون مرزی مهم شرکت نمی‌کردند و آمادگی لازم را نداشتند. اما ناکامی در بخش انفرادی و تلاش‌هایی که در دو، سه روز اول برای بازگشت به گذشته روشن‌مان انجام دادیم، سبب شد در روز آخر در قسمت تیمی مدال برنز بگیریم. حتی کسب اجازه شرکت بانوان جودوکا با حجاب اسلامی در آوردگاه قونیه هم محصول تلاش‌ها و رایزنی‌های ما بود و سایر کشورها هم از آن بهره‌مند شدند.
آینده را چگونه می‌بینید؟
بسیار روشن. محرومیت ما در شهریور 1402 تمام می‌شود و بازی‌های آسیایی هانگژو که یک سال در آن تأخیر افتاد، بلافاصله در مهرماه آن سال برگزار می‌شود و در نتیجه ما هیچ منع قانونی برای حضور در آن نداریم. برنامه اردوهای داخلی و نحوه تلاش و تمرینات‌مان را هم طوری گذاشته‌ایم که وقتی آن مسابقات برگزار می‌شود، نفرات منتخب ما در اوج آمادگی باشند. پس از آن هم به سوی المپیک پاریس به حرکت درخواهیم آمد.
ZOOM
قاعدتاً در این سه سال بر سر ماجرای تعلیق جودوی ایران و پیامدهای آن فرسوده شدید.
همین طور است اما سربلندیم زیرا بر اثر مساعی‌مان توانستیم حکم اولیه و نامنصفانه فدراسیون بین‌المللی جودو را که شرط گذاشته بود ورزشکاران ما موظف‌اند در هر میدان بین‌المللی اگر بر اساس قرعه و جدول به ورزشکاران رژیم غاصب صهیونیستی برخورد کردند با آنها مسابقه بدهند، بشکنیم و این «پیش شرط» از بین رفت.
ما یک تیم حقوقی قوی را برای رفع این گونه احکام ناعادلانه به کار گرفتیم و هرگز کوتاه نیامدیم و حتی در جریان صدور حکم اخیر «CAS» هم که هشت بار تأخیر حادث شد، ما پا به پای ماجراها پیش رفتیم و برای هر ادعای نادرستی، پاسخ مناسب و قاطعی داشتیم.