از آخرین باری که یکی از مسئولان ورزش به اردوی تیم ملی بوکس رفته بود، مدت‌ها می‌گذشت. بوکس ایران سال گذشته طلسم سال‌ها ناکامی را شکست و برای اولین بار در تاریخ به مدال برنز جهان رسید با این‌ حال کمترین توجهی به این تیم نشد تا اینکه روز گذشته حمید سجادی وزیر ورزش و جوانان با حضور در اردوی تیم ملی بوکس با ملی‌پوشان و سرمربی تیم ملی دیدار و گفت‌و‌گو کرد. دیداری که دیرهنگام و شاید هم بی‌اثر اما  همزمان با انجام تمرینات مشترک هند انجام شد. حمید سجادی وزیر ورزش و جوانان در دیدار خود از اردوی تیم ملی بوکس خبر از حمایت داد تا بوکسورهای تیم ملی دلگرم باشند اما واقعیت این است که بوکس ایران به حدی مشکل دارد که بعید است با وعده و وعید دلش گرم شود. حمید سجادی وزیر ورزش و جوانان با اشاره به حمایت از بوکس تیم ملی گفت: «در وزارت ورزش از شما غافل نیستیم و سعی می‌کنیم در حد توان از این رشته حمایت کنیم. از ریاست فدراسیون می‌خواهم آن چیزی که برای کسب سهمیه و حضور در المپیک در این دو سال نیاز دارند به ما اعلام کنند تا بتوانیم حمایت‌های بیشتری را نسبت به این رشته معطوف کنیم. برای ایجاد انگیزه در تیم آسیایی نیز هر نوع حمایتی نیاز باشد را انجام می‌دهیم تا ان‌شاءالله بتوانند بهترین نتیجه را به دست آورند.» وزیر ورزش و جوانان وعده از هر نوع حمایتی داد اما واقعیت این است که تیم ملی بوکس ایران از اولین‌ها هم محروم است. تیم ملی بوکس و سرمربی آن و حتی ملی‌پوشان هیچ کدام خواسته مادی آن‌چنانی ندارند، بلکه آنها اولین‌ها را می‌خواهند. این تیم نه جای مناسبی برای خواب دارد و نه غذای مناسبی برای تغذیه؛ اولین نیاز یک ورزشکار این است که خوب بخورد و خوب بخوابد. علاوه بر اینها از داشتن پزشک و ماساژور هم محروم است. اینها همه اولین نیازهای برپایی یک اردوی ورزشی است اما تیم ملی بوکس چنین شرایطی را ندارد. هنوز در اردوی تیم ملی وقتی یکی از ملی‌پوشان به‌دلیل وارد شدن ضربه شدید دچار مشکل می‌شود، چیزی به ‌نام کیسه یخ وجود ندارد و باید از داخل یخچال، یخ بیاورند تا کمی از درد ورزشکار کاسته شود. اینها مشکلات بوکس است که هیچ جای دنیا و هیچ تیمی با چنین مصایبی روبه‌رو نیست. مسئولیت وزارت ورزش این است که این امکانات را برای بوکس فراهم کند.