سعید زاهدیان
روزنامه‌نگار ورزشی
یک سال قبل از بازی‌های آسیایی 2006 دوحه، بازی‌های غرب آسیا در قطر برگزار شد؛ مسئولان کشور قطر میزبانی این رویداد را گرفته بودند تا یک سال قبل از بازی‌های آسیایی خود را به لحاظ میزبانی و برگزاری مسابقات محک بزنند. چند روز از بازی‌ها گذشته بود که مسئولان قطری از خبرنگاران و سفرای کشورهای حاضر دعوت کردند تا برنامه‌های خود را درخصوص بازی‌های آسیایی که کمتر از یک سال بعد به میزبانی دوحه برگزار می‌شد، تشریح کنند. اتفاق جالب جایی رخ داد که کمیته برگزاری بازی‌های آسیایی میهمانان خود را به جایی حوالی سیتی‌سنتر بردند؛ یک گودال عمیق و بزرگ جلوی ما بود. مسئول قطری برای خبرنگاران توضیح داد که اینجا محل اسکان خبرنگاران در بازی‌های آسیایی است! برای ما که ساختن یک آپارتمان 10 واحدی بیش از یک سال طول می‌کشید، قابل درک نبود که چطور این گودال در کمتر از یک سال محل اسکان خبرنگاران خواهد شد. همان شب، سفارت ایران در دوحه ضیافت شامی برای خبرنگاران تدارک دیده بود. یکی از بچه‌ها پرسید که واقعاً آن گودال به یک آسمانخراش تبدیل می‌شود که جواب شنید: «حالا یه چیزی گفتند... خیلی جدی نگیرید.» یک سال بعد، در آذر‌ماه سال 1386 وقتی به دوحه رسیدیم، از فرودگاه ما را به محل اقامت‌مان بردند؛ دقیقاً به سمت همان گودال. حیرت‌انگیز بود. ما جلوی یک برج 43 طبقه قرار داشتیم. با سوئیت‌های تکمیل- از مبلمان و تلویزیون گرفته تا تختخواب و تابلوهای تزئینی! فردا شب اتوبوس‌ها طبق برنامه برای افتتاحیه به مجموعه اسپایر می‌رفتند. برای رسیدن به اسپایر باید از شهر خارج می‌شدیم و در یک جاده که اطرافش صحرا و بیابان بود، 30 دقیقه می‌رفتیم. یک ورزشگاه بزرگ، چند زمین تمرین با چمن فوق‌العاده، سالن‌های متعدد ورزشی با طراحی ویژه. شگفت‌انگیزتر از همه، برج 300 متری مشعل بود با 50 طبقه.قطر ما را به بازی‌های آسیایی دعوت نکرده بود بلکه این نمایشی کوچک از تغییر بزرگی بود که قطر در ویژن خود داشت.  غرب آسیا، بازی‌های آسیایی و جام ملت‌های مقدمه‌ای بود برای جام‌جهانی.حالا در آستانه جام جهانی، تمام آن مسیر بیابانی 30 دقیقه‌ای از مرکز شهر تا اسپایر آباد شده و از صحرا برج‌های بزرگ روییده تا اسپایر بیرون شهر دوحه نباشد.
به عکس‌های فعلی اسپایر نگاه کنید. از بیابان و صحرا برج و ساختمان روییده تا اسپایر در دل شهر دوحه باشد.