سعید ارمغانی که با تیم ملی بسکتبال به ایران بازنگشته، در اولین اظهار نظر رسمی خود درباره نتیجه تیم ملی در کاپ آسیا و شکست برابر اردن در یک چهارم نهایی، اگرچه اعلام کرده که باخت را توجیه نمی‌کند اما ده‌ها دلیل و اتفاق یک ماه اخیر را برای این ناکامی ردیف کرده است. از سفر اتوبوسی در سوریه تا زمان کم و مصدومیت بازیکنان تا چندین مورد و نکته دیگر که اکثر آنها جزو اتفاق‌های رایج ورزش و سفرهای تیم‌های ملی است. او در نهایت هم در کنار همه اینها، آسمان و ریسمان می‌بافد و با تکرار بدیهیات، دقیقاً همان توجیهی را می‌کند که می‌گوید قصد گفتنش را ندارد: «در یک تورنمنت به‌دلیل اینکه بازی‌ها مداوم هستند، امکان دارد یک تیم در یک مسابقه آنطور که باید در زمین خوب نباشد و ریتم بازی را از دست بدهد. اگر همه این موارد را کنار هم قرار دهیم یک توضیح کوچک درباره باخت تیم ملی است، اما واقعاً نمی‌خواهم موضوع را لوث کنم و پشت این موارد پنهان شوم. واقعیت‌هایی بود که اتفاق افتاد و بازیکنان تیم ملی همه تلاش خود را کردند تا یک تصویر خوب از بسکتبال ایران در آسیا نشان دهند. به طور کلی اما شخصاً روند تیم ملی را رو به رشد می‌بینم.» او همچنان از تزریق جوان‌ها حرف می‌زند و همزمان از زمان کم باقی‌مانده تا پنجره بعدی انتخابی جام جهانی می‌گوید؛ موضوعی که در عمل هرگونه تغییر خاص در ترکیب تیم ملی را منتفی می‌کند و واضح است که به جز موارد خاص، همین تیم با همین ترکیب راهی رقابت با ژاپن در پنجره چهارم انتخابی جام جهانی می‌شود. او البته در پایان قول‌هایی می‌دهد که در صورت اجرا، می‌توان به آینده و عملکرد بلندمدت او امیدوار بود: «جوانسازی تیم ملی باید بتدریج انجام شود و به زمان و کار مداوم نیاز داریم. البته تأکید می‌کنم که اگر سال‌ها هم تمرین کنیم، تا زمانی که جوانان ما میدان بین‌المللی نبینند نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود. تا وقتی در مسابقات بین‌المللی نباشیم و بازیکنان مجبور نباشند که استعدادهای خود را شکوفا کنند، نتیجه‌ای نمی‌گیریم. از الان شروع کرده‌ایم و باید زمان بدهیم.» ارمغانی اگر همین جملاتی که بر زبان آورده را عملی کند و با تزریق و کشف جوان‌ها و میدان دادن به آنها، نسل آینده بسکتبال را حتی به قیمت نتایج ضعیف پایه‌ریزی کند، بزرگترین کمک را به بسکتبال کرده و نام ماندگاری از خودش به جا گذاشته است.