سام ستارزاده
روزنامه‌نگار ورزشی
پس از باز شدن پنجره نقل و انتقالاتی فولاد که بر سر پرونده انتقال محمد بلبلی بسته شده بود، آجری‌پوشان خوزستان را می‌توان یکی از باسیاست‌ترین و در عین حال بی سر و صداترین تیم‌های نقل و انتقالات فوتبال‌مان دانست. فولادی که زمستان گذشته علیرضا کوشکی، پدیده نیم فصل نخست لیگ بیست و یکم را از چنگ سرخابی‌ها ربود، آرش رضاوند و مهدی شیری را احیا کرد و ایبای گومز را چراغ خاموش از آتلتیک بیلبائو به قلعه پولادمردان آورد، تابستان امسال تیم خود را با بازیکنانی تقویت کرد که تجربه‌ای را که از حضور در دوره‌های قبلی لیگ قهرمانان آسیا و جام‌جهانی اندوخته‌اند، در اختیار جوانان مستعدی بگذارند که در چند فصل گذشته در سیستم فولاد خودی نشان داده‌اند.
پس از اعلام بقا در جمع پولادمردان، جواد نکونام تصمیم‌گرفت احسان مرادیان، مهران درخشان‌مهر، سینا مریدی، محمدرضا عباسی، لوسیانو پریرا و سید ساسان حسینی را از لیست تیم خود کنار بگذارد؛ در حالی که بسیاری از اعضای این لیست دقایق قابل توجهی را به عنوان بازیکن تعویضی و یا حتی اصلی در ترکیب اهوازی‌ها حضور داشته‌اند.
سعید آقایی و احسان پهلوان، دو بازیکن ثابت فصل گذشته پرسپولیس، دفاع چپ و گوشه‌های خط میانی فولادی‌ها را تقویت خواهندکرد و خط آتش و پست هافبک هجومی تیم نیز به فرشید اسماعیلی و علی قربانی، دو مهره تأثیرگذار استقلال دوست داشتنی وینفرد شفر سپرده شده است. کریستوفر نت، سنگربانی که فصل گذشته ۱۰ کلین‌شیت از ۱۶ بازی با پیراهن سپاهان در کارنامه خود ثبت کرد نیز قفس توری فولاد را محکم خواهد ساخت.
با جذب اشکان دژاگه، کاپیتان تیم ملی در جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۹ به جای آیاندا پاتوسی که با بی‌نظمی‌های مکررش سرانجام جواد نکونام را شاکی ساخت، فولاد مدل ۱۴۰۱ را می‌توان تیمی دانست که از تماشای رنگین‌کمان پس از باران مشکلات و محرومیت‌ها لذت می‌برد؛ تیمی که با جذب یک یا دو خارجی باکیفیت، می‌توان آن را یک مدعی در لیگ قهرمانان آسیا دانست؛ آن هم نه صرفاً برای پیروزی بر الفیصلی سقوط کرده به سطح دوم فوتبال عربستان؛ بلکه برای تنه زدن به تنه غول‌هایی همچون الدحیل، الهلال و الشباب.