صبح روز بازی حساس منچسترسیتی با وستهم در هفته یکی مانده به آخر فصل قبل، اولکساندر زینچنکو را هم‌تیمی‌هایش بیدار کردند. شب قبل، اروپا به اوکراین به‌عنوان برنده مسابقه ترانه‌خوانی یورو ویژن انتخاب کرده بود و بازیکنان سیتی می‌خواستند در خوشحالی این مدافع چپ سهیم باشند. مثل بیشتر فصل قبل بعد از حمله روسیه به اوکراین، لحظه پرشوری برای بازیکن 25 ساله بود. بازیکنان سیتی می‌خواستند علاقه و حمایت خود را نسبت به هم‌تیمی خود ابراز کنند که از جنگ کشورش ویران شده بود.

در روزهای آغاز جنگ او با خانواده در تماس بود و او را متقاعد می‌کردند با ماندن در انگلیس کمک بیشتری به کشورش می‌کند. او شاخص‌ترین اوکراینی لیگ برتر است و حق دارد نسبت به وضعیت کشورش نگران باشد. تماشاگران میزبان همواره او را به گرمی تشویق می‌کردند و اینکه در آستانه بازی با اورتون، هموطنش، ویتالی میکولنکو را در آغوش گرفت و اشک ریخت، تصاویرش همه جا منتشر شد.

به هر حال شش ماه سختی بود و او نسبت به شرایط دوستان و خانواده و کشورش نگران بود. بارها مبالغ قابل توجهی کمک کرد و هر کاری از دستش می‌آید برای کمک به کشورش انجام داد.

فوتبال برای او بسیار آرام‌بخش بود و زمانی که در زمین تمرین و روز مسابقه سپری می‌کرد، اجازه می‌داد ذهنش را آرام کند. پپ گواردیولا و باشگاه از او حمایت کردند و دوستان زینچنکو در تیم هم یارش بودند.

حمله روسیه به اوکراین همدلی در اردوی سیتی را بیشتر کرد اما این برای زینچنکو چیز جدیدی نبود. او که در سال 2016 با 7/1 میلیون پوند از اف سی اوفای روسیه خریداری شد، مصمم بود بازیکن ثابت اتحاد شود. مثلاً بعد از پیروزی در زمین هادرزفیلد در سال 2017 که 90 دقیقه روی نیمکت بود، به مجموعه تمرین برگشت و تنهایی مشغول تمرین شد. این تعهد از چشم گواردیولا و مربی‌هایش از جمله مربی فعلی آرسنال، میکل آرتتا دور نماند. بالاخره برایش فرصت پیش آمد اما بیشتر به‌عنوان مدافع چپ تا هافبک هجومی. حتی وقتی سیتی تصمیم گرفت به او اجازه رفتن بدهد تا یک مدافع کناری تخصصی بخرد، زینچنکو به درخواست انتقال به ولورهمپتون و ناپولی پاسخ منفی داد تا برای جایگاهش بجنگد. تصمیم بزرگی بود و او نقش پررنگی در کمک به گواردیولا برای رسیدن به چهار قهرمانی لیگ برتر در پنج سال داشت؛ آخرین موردش آخرین بازی فصل قبل مقابل استون ویلا که کمک کرد سیتی دو گل عقب افتاده را جبران کند و به قهرمانی برسد. اما بعد از پنج سال، زینچنکو فرصت پیدا کرده تا در پست دلخواهش بازی کند. بیش از سه چهارم 128 بازی زینچنکو برای سیتی در نقش مدافع چپ بود اما حالا قصد دارد در یک باشگاه بزرگ هافبک هجومی باشد و برای همین با مبلغ اولیه 30 میلیون پوند به آرسنال رفته است.

گواردیولا می‌دانست بهترین پست برای او همین است اما هرگز نتوانست چون جلوتر از او کوین دبروین، برناردو سیلوا، ایلکای گوندوغان، فیل فودن یا جک گریلیش بودند و به او بازی نمی‌رسید: «وقتی او را خریدیم شماره 10 بود، نقش فیل فودن، یک هافبک خلاق اما نیاز تیم چیز دیگری بود، ما سال‌ها مدافع چپ نداشتیم. او بخوبی آموخته بود خودش را منطبق کند و نیاز تیم را برآورده کرد. او بازیکن قابل اتکایی است.»

سیتی احتمالاً یک مدافع چپ تخصصی می‌خرد و ژوائو کانسلو هم جانشین قابل اعتمادی است و برای همین به زینچنکو اجازه رفتن داد. این انتقال برای بازیکن هم منطقی است. بازی‌هایش در مقدماتی جام جهانی برای اوکراین ثابت کرد استعداد و پختگی لازم را برای اینکه جلوتر بازی کند، دارد. علاوه بر این مثل گابریل ژسوس فرصت کار با آرتتا را در سیتی داشته بنابراین احتمالاً مشکلی در انطباق با محیط و شرایط جدید نداشته باشد بخصوص با توجه به اینکه دست راست سابق گواردیولا، در شمال لندن از همان سیستم استفاده می‌کند.

انتقال درستی در زمان مناسب برای زینچنکو است. جای او در سیتی خالی خواهد بود، چه در زمین و چه بیرون آن اما آرتتا توانست به او پیشنهادی بدهد که گواردیولا هرگز نتوانست: فرصت بازی ثابت در خط میانی.