عرشیا برزگر
با مشخص شدن وضعیت تیم‌های صنعت نفت، نساجی، هوادار و سپاهان تمام 16 سرمربی لیگ بیست و دوم مشخص شد. بدون شک از همین الان جدال ساپینتو با مورایس و تقابل آنها با یحیی گل‌محمدی، امیر قلعه‌نویی و جواد نکونام نوید یک لیگ جذاب را می‌دهد. حتی یکی از نشریات پرتغالی هم به رویارویی این دو مربی پرتغالی اشاره‌ای داشت. ساپینتو جانشین کسی شده که ضمن قهرمانی رکوردهای منحصر بفردی را هم کسب کرده و از آن طرف مورایس هم هدایت تیمی را از نویدکیا تحویل گرفته که هوادارانش به چیزی جز کسب جام فکر نمی‌کنند. به هرحال اگر لیگ بیست و دوم کیفیت فنی بالایی نداشته باشد حاشیه‌دار بودنش قابل پیش‌بینی است.
اما لیگ بیست و دوم در حالی سرمربیانش را شناخته که بیرون ماندن چند نام بزرگ اتفاق خوبی برای‌شان نیست چرا که در فوتبال نتیجه‌گرای ما آنها خیلی خوب متوجه سنگینی این نام‌ها هستند. واقعاً چه کسی فکرش را می‌کرد رضا عنایتی در اولین تجربه مربیگری‌اش در لیگ برتر بتواند تیم تازه راه یافته به لیگ برتر را حفظ کند اما برای فصل جدید بدون تبم بماند. البته او در ابتدا مذاکراتی را با سردار آجورلو برای هدایت استقلال داشت که به‌دلیل هجمه‌هایی که در فضای مجازی وارد شد خیلی زود این فرصت را از دست داد. بعد از آن زمزمه حضورش در نساجی شنیده شد که با حضور حمید مطهری در آنجا منتفی شد. علیرضا منصوریان که در سال‌های اخیر با حضور در تیم‌های مختلف کمتر پیش می‌آمد بدون تیم بماند اما بعد از مذاکراتی که با مسئولان صنعت نفت آبادان داشت رضایت به تمدید قرارداد نداد و آنها هم با رضا پرکاس به توافق رسیدند. منصوریان فصل گذشته را با مشکلات مالی پشت سرگذاشت به طوری که حتی شاگردانش راضی به بازی در جام حذفی نشدند و مسئولان باشگاه برای اینکه با جریمه و محرومیت یکی دو ساله از حضور در جام حذفی مواجه نشوند تیم امیدشان را به خرم‌آباد فرستادند.
 محرم نویدکیا اما داستانش تا حدودی متفاوت است. او با تیم پرمهره سپاهان نتوانست جامی را به دست آورد و در نهایت هم به رتبه سومی رضایت داد. او که در طول فصل یک‌بار استعفا داد و این اتفاق منجر به جدایی مرزبان و کریمی شد در پایان فصل از باشگاه خواست برای فصل آینده به‌دنبال جذب گزینه دیگری باشند. باشگاه هم بلافاصله سراغ گزینه خارجی رفت. البته درباره نویدکیا گفته می‌شد که او جزو گزینه‌های صنعت نفت آبادان است که قبل از تأیید شدن، نفتی‌ها سرمربی‌شان را انتخاب کردند.
اما رسول خطیبی که یک نیم فصل رؤیایی را در آلومینیوم اراک پشت سرگذاشته بود در نیم فصل دوم، فوتبال روی بدش را به او نشان داد و در هفته‌های پایانی جای خود را به مهدی رحمتی داد. در روزهایی که چند تیم بدون سرمربی بودند رسول خطیبی یکی از گزینه‌ها بود که در نهایت قرعه‌ای به نامش نخورد.
البته مربیان دیگری هم هستند اما آن چه مسلم است این که بیرون ماندن این نام‌ها حاشیه امنیت را برای مربیان شاغل کم و دست مدیران عامل را برای جایگزینی آنها باز می‌گذارد. شاید همین مهم آستانه تحمل مدیران باشگا‌ها را پایین بیاورد و خیلی به مربیان‌شان فرصت ندهند. این موضوع برای آن تیم‌هایی که بیشتر هزینه کرده‌اند ملموس‌تر خواهد بود.