در حالی که سران صنعت نفت پس از استعفای علی منصور از ابتدای هفته جاری مشغول تلاش برای شناسایی جانشین وی بوده‌اند، هم بازیکنان و وابستگان این تیم با یادآوری شرایط تلخ فصل پیش به این مربی بابت کناره‌گیری‌اش حق داده‌اند و هم هواداران صنعت نفت قادر به لمس این واقعیت شده‌اند که تغییر اساسی و مهمی در بنیه مالی محبوب‌ترین تیم شهر آبادان (و شاید کل استان خوزستان) داده نخواهد شد و قصه همانی خواهد ماند که بوده است. فصل پیش انواع سؤال‌ها و ابهام‌ها پیرامون این مسأله مطرح شد که به چه سبب وزارت نفت کمک‌های مالی خود را به دو تیم وابسته به این وزارتخانه قطع کرده و پس از شروع مجدد روند کمک مالی به این دو باشگاه (صنعت نفت آبادان و نفت مسجدسلیمان) نیز به حداقل ارقام و نازل‌ترین کمک‌ها اکتفا کرده است. مسائلی از این دست سبب شد که بارها جلسات تمرینی این دو تیم در اعتراض به شرایط مالی موجود به تعطیلی کشیده شود و به تبع آن، کیفیت کار آنان به لحاظ فنی هم پایین بیاید و نتایج ضعیف‌تری بگیرند و یکی از آنها (نماینده مسجدسلیمان) با خطر جدی سقوط به دسته‌ای پایین‌تر مواجه شود. نفت مسجدسلیمان سرانجام از این بلا نجات یافت اما این امر را بیشتر مدیون نقایص و نتایج ضعیف‌تر فجرسپاسی شیراز و شهر خودرو بود که گوی سبقت برای سقوط را از این تیم ربودند و به «لیگ یک» رفتند وگرنه مسجدسلیمانی‌ها چنان دچار ضعف سازماندهی و بی‌پولی و ناامیدی بودند که حتی برای سفر به اینجا و آنجا و انجام مسابقه‌های دور از خانه خود مشکل داشتند و این دردی بود که نفت آبادان هم حس می‌کرد.