ایمان شیرازی
پای پرتغالی‌ها دوباره به فوتبال ایران باز شده؛ با ژوزه مورایس و ریکاردو ساپینتو.
 سابقه حضور مربیان پرتغالی در فوتبال ایران بسیار زیاد است.
 از تیم‌های باشگاهی گرفته تا تیم ملی ایران بارها هدایت تیم‌های ایرانی را پرتغالی‌ها بر عهده داشته‌اند. سابقه نسبتاً طولانی آنها در فوتبال ایران نشان می‌دهد که معمولاً‌ پرتغالی‌ها افرادی با پرستیژ  و خصوصیات اخلاقی خاصی هستند. افرادی که به هیچ وجه زیر بار حرف زور نمی‌روند و به‌دنبال این هستند که همیشه حرف آخر را در تیم خودشان بزنند که بعضی وقت‌ها با رفتارهای عجیب و  غریبی نیز همراه می‌شود اما همیشه نظم و انضباط تیم برای آنها در اولویت قرار دارد.
یکی دیگر از نکات قابل توجه پرتغالی‌ها در فوتبال ایران سبک بازی آنهاست. برخلاف پیشینه‌ای که در تیم‌های خارجی دارند، وقتی پای آنها به فوتبال ایران باز می‌شود، سیستم و فلسفه آنها کاملاً تغییر می‌کند. مردانی که به نظر از ترس شکست و اخراج احتمالی تغییر مانیفست می‌دهند، به فوتبال تدافعی و بسته روی می‌آورند، به‌دنبال حفظ توپ هستند و هدف اول آنها در بازی همیشه گل نخوردن است. آنچه در مربیانی نظیر سرجیو در نفت آبادان، مانوئل ژوزه در پرسپولیس و حتی ایگناسیو در فولاد پیش از این دیده بودیم.
مورایس دستیار سابق مورینیو و سرمربی جدید سپاهان در تیم‌های قبلی خود همیشه سبکی هجومی را در بازی پیاده کرده است.
 حال باید دید هدایت زردپوشان طبق سنت همیشگی پرتغالی‌ها او را مجبور به بازی دفاعی می‌کند یا سبک خود را می‌تواند به فوتبال ایران تحمیل کند. چهره آرام مورایس این امید را می‌دهد که پرتغالی بی‌حاشیه‌ای را روی نیمکت زردهای اصفهان ببینیم. البته باید دید نقطه جوش آنها در فوتبال ایران به چه اندازه است.