هفته گذشته اعضای باشگاه بارسلونا به طرح هیأت مدیره برای فروش حق پخش تلویزیونی و تبلیغات آینده چراغ سبز نشان دادند که می تواند تا 700 میلیون یورو و شاید بیشتر برای باشگاه درآمدزایی داشته باشد و این می‌تواند یک رکورد باشد.
بارسلونا در حال حاضر شدیداً به این پول نیاز دارد چون همین حالا از سقف هزینه لالیگا عبور کرده‌اند و ترازشان برای فصل آینده منفی 144 میلیون یورو است. این یعنی باشگاه باید از بازیکنان و دستمزدهایشان خلاص شود تا بتواند کسی را اضافه کند. باشگاه کاری کرده که پیش از این در هیچ باشگاهی سابقه نداشته و در واقع سرمایه‌اش را پیشخور کرده است.
لزوماً اتفاق بدی نیست، می‌تواند خیلی هم عالی باشد فقط کمی ریسکش بالا است و بدتر اینکه کسانی که تصمیم گرفته‌اند، یعنی خوان لاپورتا و هیأت مدیره‌اش وقتی همه چیز خراب شود، نیستند اما آنها از مزایای کوتاه مدت آن بهره می‌برند.
نمی شود پیش‌بینی دقیقی داشت درباره حق پخش و فعالیت‌های تجاری و اینکه بارسلونا معامله خوبی کرده یا نه اما می‌شود همه چیز را بررسی کرد تا ریسک‌هایش مشخص شود.
اول، حق پخش؛ لاپورتا قصد دارد 25درصد درآمد پخش تلویزیونی بارسلونا از رقابت‌های لیگ را برای 25 سال بفروشد. او گفته برای هر 10درصد 200 میلیون یورو نصیب بارسلونا می‌شود که می‌شود 500 میلیون و این پول صرف می‌شود تا به سرعت از محدودیت سقف هزینه‌ها عبور کنند. بارسلونا برای فصل 2021-2020 بابت حق پخش لالیگا 165 میلیون یورو دریافتی داشت، اگر برای 25 سال آینده همین مبلغ را در نظر بگیریم و 25 درصد آن واگذار شده باشد، بالای یک میلیارد می‌شود. اما از طرفی گاهی اوقات شما اگر الان 500 میلیون داشته باشید بهتر از آن است که در 25 سال آینده هر سال 41 میلیون یورو به دست آورید. از طرف دیگر تورم واقعیت دارد و درآمد 25 سال گذشته بارسلونا خیلی کمتر بوده یعنی احتمالاً 25 درصد درآمد بارسلونا در 25 سال آینده خیلی بیشتر از 41 میلیون یورو در ازای هر فصل خواهد بود. جواب روشنی وجود ندارد مگر اینکه شما مسافر زمان از آینده باشید و بدانید اعداد و ارقام چه می‌شود.
در مورد اجازه تولید و توزیع محصولات با برند بارسلونا هم همین داستان است. در فصل 2019-2018 آخرین فصل قبل از پاندمی کرونا، از این راه 63 میلیون یورو درآمد داشتند. پاندمی فروشگاه‌ها را تعطیل کرد، استادیوم‌ها را بست و فعالیت موزه بارسلونا متوقف شد. لاپورتا می‌گوید اگر بتوانند شریک تجاری مناسبی پیدا کنند این درآمد به 100 میلیون یورو می‌رسد. حتی در این شرایط هم نیمی از آن را باید به شریک جدید بدهند. بنابراین اگر کسی به آنها 250 میلیون یورو بدهد و آنها 100 میلیون یورو درآمد داشته باشند بعد از تنها پنج سال کسی که 49/9 درصد سهام داشته باشد، پولش برمی‌گردد. اما اگر درآمد همان حدود 60 میلیون یورو بماند، بارسلونا از برندش تنها 30 میلیون یورو به دست می‌آورد در عوض 50 میلیون.
همه اینها نشان می‌دهد بارسلونا قمار بزرگی کرده. لاپورتا می‌گوید گزینه بازخرید هر دو را دارد اما باز هم شرایط را نمی‌دانیم. منطقی این است که هیچ سرمایه‌گذار عاقلی صدها میلیون یورو را بدون ضمانت بازگشت بیشتر پولش در صورت شکست خوردن معامله تا زمان به سود رسیدن آن سرمایه‌گذاری نمی‌کند.
حالا این سؤال پیش می‌آید. آیا واقعاً لازم بود؟ پاسخ کوتاه بله است چون بارسلونا نه تنها با محدودیت شدید هزینه مواجه است بلکه حدود 800 میلیون بدهی دارد که 310 میلیون آن را باید ظرف 12 ماه آینده بدهد. بارسلونا مالک ثروتمندی ندارد که با تزریق پول اوضاع را سامان دهد و از طرفی نمی‌خواهند بهترین ستاره‌های جوان خود مثل پدری، گاوی و آنسو فاتی را از دست بدهند چون ارزش‌شان در سال‌های آینده خیلی بیشتر می‌شود.
پاسخ بلندتر؟ نمی‌توان جواب داد. هنوز جزئیات این معامله فاش نشده و شرایطش را نمی‌دانیم و مهم‌تر اینکه از آینده هم خبر نداریم. ما این را می‌دانیم که بارسلونا به‌شدت به نقدینگی نیاز دارد و ممکن است برای هر فصل 100 میلیون یورو یا بیشتر را از دست بدهد. برای همین ریسک کرده‌اند. اشتباه نکنید، قمار بزرگی است. اگر قمار نبود باشگاه‌های دیگر هم این کار را می‌کردند. آنچه بیشتر نگران‌کننده است، اینکه؛ تصمیم‌گیران در سقوط بلندمدت باشگاه در پنج یا ده سال آینده حاضر نخواهند بود. یا از آنها به‌عنوان نوابغی یاد می‌شود که باشگاه را نجات داده‌اند یا می‌شوند یکی مثل خوسپ ماریا بارتومئو، سلف لاپورتا که باشگاه را به این روز انداخت. وقتی کسانی تصمیمات بزرگ اقتصادی می‌گیرند و چیزی جز آبرو و اعتبارشان برای از دست دادن ندارند، بهتر است بدبین باشیم.