آنقدر که در مورد دلالی در فوتبال ایران بحث شد و هیچ نهادی آن را جدی نگرفت، دیگر همه چیز عادی شده و مردم به این مباحث عادت کرده‌اند. البته همین اتفاق، بدترین خبر ممکن برای ورزش ایران است زیرا باعث می‌شود دست دلالان برای ارتکاب بزه‌های مالی، باز بماند. آنها دیگر بدون پروا، دلالی می‌کنند و نامش را گذاشته‌اند: «بیزینس فوتبال». پول‌های بزرگ از راه‌های ناصواب در فوتبال جابه‌جا می‌شود و متأسفانه هنوز هیچ نهادی تصمیم نگرفته وارد این فضا شود و آن را بهبود ببخشد.

یک مثال ساده؛ تا پیش از این، فیلم بازیکنان خارجی تنها برای مربیان و مدیران هر باشگاه ارسال می‌شد اما حالا دیگر وضعیت بدتر شده و برای ادمین‌های فضای مجازی ارسال می‌‎شود. این افراد (که به‌شدت قدرت گرفته‌اند و هر کاری دل‌شان بخواهد، انجام می‌دهند)، با همین ارتباط‌های ناجور به افزایش فساد در فوتبال کمک می‌کنند. آنها با انتشار بخشی از این فیلم‌ها، از طریق دنبال‌کنندگان خود فشار زیادی روی باشگاه‌ها ایجاد می‌کنند تا اقدام به جذب بازیکنان یادشده، کنند.

شکل دلالی در فوتبال ایران دچار تغییر شده است. سال‌ها قبل، بازیکنان متوسط برای آن که نامی برای خود دست و پا کنند، به بعضی از «خبرنگاران و رسانه‌های کاسب» پول می‌دادند تا مصاحبه یا خبری از آنها منتشر شود. البته هنوز این شرایط ادامه دارد اما آدم‌های سالم، خودشان را سلامت حفظ کرده‌اند و افراد فاسد که متأسفانه بعضی از آنها در رسانه‌ها مشغول فعالیت هستند، همچنان خون فوتبال را می‌مکند. حالا همین وضعیت را با وسعت بیشتر در فضای مجازی می‌بینیم. اکثر نقل و انتقالات در همین فضا شکل می‌گیرد و دلالان، راه خود را از این طریق به لیست تیم‌ها باز کرده‌اند.

 اینجا هیچ نظارتی روی اتفاقات نیست و سختگیری زیادی از سوی باشگاه‌ها دیده نمی‌شود. از این رو، دلال‌ها می‌توانند بدون مشکل، کار خود را پیش ببرند و فساد مالی در فوتبال را بیشتر کنند. بازیکنی که فصل قبل قرارداد 800 میلیونی داشته، حالا پیشنهاد کمتر از 10 میلیارد تومان را نمی‌پذیرد. این پول‌ها از کجا آمده و چرا باید در سخت‌ترین شرایط اقتصادی، چنین رقم‌هایی به یک بازیکن کاملاً معمولی در فوتبال داده شود؟ اگر از جیب بیت‌المال است، باید فوراً این روند تعدیل شود و در غیر این صورت، شفاف اعلام کنند از کدام جیب، چنین پول‌هایی وارد فوتبال شده و با چه شغلی می‌توان به این حجم از پول رسید.

یک بازیکن 10 ماه فوتبال بازی می‌کند و 10 میلیارد تومان پول می‌گیرد یعنی ماهی یک میلیارد تومان؛ در حالی که یک کارمند ساده که قطعاً هزار برابر فوتبالیست‌ها سختی و استرس مالی دارد، در صورتی که رسمی و بیمه‌ای باشد، با پایه حقوق 5 میلیون و 700 هزار تومان زندگی خود ر ا می‌گذراند. ریشه همه این اتفاقات، بحث دلالی است که اگر با نظارت کامل و ورود نهادهای مرتبط مورد بازبینی قرار بگیرد، باعث ایجاد سلامت اداری در فوتبال مملکت می‌شود. حداقل خیال مردم راحت می‌شود که هر قرارداد منعقد شده، با نظر یک نهاد نظارتی است.