ظاهراً قرار است هر روز بر تعداد  فدراسیون‌هایی که اوضاع به هم ریخته‌ای دارند، به‌صورت خودخواسته اضافه شود. در ماده 22 اساسنامه فعلی فدراسیون‌ها عنوان شده که هر رئیس فدراسیون بیشتر از سه دوره نمی‌تواند رئیس باشد، مگر اینکه پست مهمی در فدراسیون جهانی و آسیایی داشته باشد. این پست هم به این ترتیب در اساسنامه تعریف شده است:«در صورتی که رئیس فدراسیون، یکی از اعضای هیأت رئیسه جهانی یا رئیس، نایب رئیس و دبیرکل کنفدراسیون‌های آسیایی باشد، انتخاب مجدد وی تا زمان تصدی پست‌های مورد اشاره بیش از سه دوره بلامانع است.» این قانون کاملاً شفاف است و با استناد به همین بند، تعدادی از رؤسای فدراسیون‌ها که سومین دوره مدیریت خود را پشت سر می‌گذارند، باید در انتخاباتی که امسال پیش رو دارند، جای خود را به فرد دیگری بدهند اما انگار خیلی تمایلی به این کار ندارند. فضل‌الله باقرزاده، سرپرست فعلی فدراسیون شمشیربازی و محمد علیپور، رئیس فدراسیون انجمن‌های ورزشی، دو مدیری هستند که سومین دوره ریاست خود را پشت سر می‌گذارند. این دو فرد، پست مهمی در نهادهای بین‌المللی خود ندارند و در نتیجه راهی برای ماندن پیش رویشان نیست اما گویا برای حفظ‌شان قرار است راهی ساخته شود. یکی از تحلیل‌هایی که این روزها مطرح شده، این است که «قانون عطف به ماسبق نمی‌شود». همین استدلال بحث اصلاح بند 22 اساسنامه را روی میز مسئولان وزارتی گذاشته و عده‌ای به‌دنبال گرفتن مجوزی برای ادامه حضور مدیران با سابقه 12 سال ریاست فدراسیون هستند. این عده می‌گویند:«چون قانون عطف به ماسبق نمی‌شود، نباید دو دوره قبلی این مدیران جزو سوابق‌شان لحاظ شود.» طرفداران ادامه حضور این مدیران با این استدلال به‌دنبال عقب انداختن انتخابات فدراسیون‌هایی مثل شمشیربازی هستند که اگر قرار بر این کار باشد، باید گفت تعدادی فدراسیون دیگر هم به فدراسیون‌های بلاتکلیف اضافه می‌شود. مگر اینکه وزارت ورزش حکم به برگزاری مجامع انتخاباتی این فدراسیون‌ها دهد، بدون اینکه تغییری در اساسنامه صورت گیرد. چرا که تغییر همین یک بند اساسنامه هم ماجراهای خاص خود را دارد و بسیار زمان‌بر است.