ورزش ایران حال و روز چندان خوشی ندارد. نگاهی کوتاه و در سطح کلان به ورزش کشور نشان می‌دهد که رشته‌ها و فدراسیون‌‌های زیادی درگیر معضلات بزرگ و حتی بین‌المللی هستند که نیازمند ورود جدی مسئولان رده بالای ورزش کشور است. از بحث‌های آیین‌نامه‌ای و اساسنامه‌ای گرفته تا بلاتکلیفی‌های بزرگ و بغرنج که گریبان بسیاری از رشته‌ها را گرفته و آنها را در یک بلاتکلیفی بزرگ درگیر کرده است.

با بررسی همه مشکلات موجود، این‌طور به نظر می‌رسد که حلقه مفقوده بزرگ و اساسی این ماجرا، گرفته شدن زمام امور توسط یک نهاد بالادستی قدرتمند و مقتدر است که بتواند مشکلات را یکی یکی و با اتخاذ تصمیم‌های درست و منطقی حل کند. مشکلاتی که بخش اعظم آنها به خاطر همین سوء‌مدیریت ایجاد شده و البته که تعدادی از آنها به دولت قبل برمی‌گردد. جایی که کم توجهی به برخی مسائل مهم و اساسی و درگیر شدن با خرده مشکل‌ها، چندین و چند رشته را به وادی‌هایی کشانده که حالا پای نهادهای بین‌المللی هم به طور کامل به میان ماجرا کشیده شده و حل شدن آنها را دشوارتر کرده است.

متولیان اصلی ورزش کشور این روزها با دوجین فدراسیون مواجه‌اند که هر کدام معضلات پیچیده و خاص خودشان را دارند. از ماجرای اساسنامه پنهانی ژیمناستیک و دوچرخه‌سواری که فدراسیون‌های جهانی این دو رشته هم آن را تأیید کرده‌اند تا ماجرای عجیب انتخابات سوارکاری. از مشکل بزرگ، بغرنج و پیچیده کاراته گرفته تا موضوع کشدار و ناخوشایند وزنه‌برداری که این رشته‌های مهم را در شرایطی قرار داده که هر روز لطمه‌های زیادی به بدنه آنها وارد می‌شود. به همه اینها اضافه کنید مشکلات واضح و آشکار فوتبال در ترتیب دادن یک بازی تدارکاتی. رشته‌ای که در آستانه جام جهانی هنوز درگیر بحث سرمربی و در دوراهی ماندن یا نماندن اسکوچیچ قرار دارد و در حال تبدیل کردن فرصت مغتنم جام جهانی به یک تهدید بزرگ است!

داستان‌های عجیب و غریب انتخابات کمیته ملی المپیک هم که دیگر جای خودش را دارد و دیگر کسی در بدنه ورزش نیست که از حواشی آن بی‌خبر مانده باشد. متأخرترین مشکل هم شاید مربوط به ووشو باشد که البته هنوز علنی نشده اما در پس پرده کشمکش‌ها آغاز شده و عنقریب است که این رشته هم درگیر مشکلاتی نظیر ژیمناستیک یا دوچرخه‌سواری شود.

در این پرونده یک صفحه‌ای سعی کرده‌ایم به همین رشته‌ها بپردازیم. رشته‌هایی که بخش اعظم مشکلاتشان خارج از فضای رشته و فدراسیون قابل حل بوده و نیازمند کمک نهادهای بالادستی و مدیریت قوی و کارآمد است.