رسول کربکندی
فوتبال ما اینقدر مشکل دارد که بحث سرمربی تیم ملی فقط قسمت کوچکی از این مشکلات است. ما قرار نیست در جام جهانی قهرمان شویم و نهایت آرزویمان این است که از مرحله گروهی صعود کنیم اما چیزی که همه را نگران کرده، روند آمادهسازی تیم ملی است. متأسفانه فوتبال ما ساختار خوبی ندارد و بیبرنامگی در این فوتبال موج میزند، از طرفی فدراسیون فوتبال هم ثبات لازم را ندارد و در مجموع چشمانداز خوبی برای تیم ملی ملی نمیبینم.
شما ببینید کره و ژاپن در چه سطحی بازی دوستانه انجام میدهند و ما کجا هستیم. دلیلش این است که برنامهریزی خوبی نداریم و این موضوعی است که همیشه وجود داشته است. ما قبل از جام جهانی 1978 آرژانتین با تیمهایی چون بلغارستان، یوگسلاوی و فرانسه بازی کردیم و در تورنمنت فرانسه هم حضور داشتیم اما حالا با تیم دوم الجزایر بازی میکنیم و شکست میخوریم. در این فصل از سال و در گرمای طاقتفرسای کشور قطر، در دوحه اردو میزنیم و به زور یک بازی دوستانه انجام میدهیم، در نهایت هم دیدید که صدای بازیکنان تیم ملی بابت نحوه آمادهسازی تیم ملی در آمد.
فاصله کمی تا شروع جام جهانی مانده و حتی اگر بزرگترین مربی دنیا را هم بیاوریم، زمانی برای شناخت از فرهنگ فوتبال ما و بازیکنان تیم ملی ندارد. در ضمن مگر ما ساختار، برنامهریزی و امکانات خوبی داریم که دنبال یک مربی بزرگ و نامدار باشیم؟ ما اول باید این مشکلات را برطرف کنیم و سپس دنبال آوردن مربی بعد از جام جهانی باشیم، البته به شرطی که مشکلات اساسی برطرف شود.
من معتقدم تیم اسکوچیچ برنامه و تاکتیک روشنی ندارد. ما در زمان کیروش یک برنامه مشخص داشتیم، اینکه خوب دفاع کنیم و حداقل این کار را خوب انجام میدادیم اما الان نمیدانیم شاخصه و ویژگی تیم اسکوچیچ چیست. ما جدا از اینکه مدافعان سطح بالایی نداریم در ساختار دفاعی هم مشکل داریم. اگر قرار باشد با این روش دفاع کردن به جام جهانی برویم قطعاً از هر تیم 3 یا 4 گل میخوریم.
ما در آستانه جام جهانی ابتدا باید به اسکوچیچ امنیت شغلی بدهیم اما این مربی باید بداند چه مسئولیتی را بر عهده دارد. برطرف کردن نقاط ضعف تیم ملی و ارائه یک برنامه درست مهمترین وظیفه اسکوچیچ است اما در مجموع باید بگویم که من آینده خوبی برای تیم ملی متصور نیستم. الان شرایط تیم ملی طوری است که 11 بازیکن ایران در جام جهانی مشخص هستند و از لحاظ فنی هم مشکلاتی داریم که حل نشده است.