یکی از استثناهای کشتی ایران در این سال‌های اخیر علیرضا کریمی بود. کسی که وقتی در جهانی 2015 لاس‌وگاس دوبنده تیم ملی را به تن کرد همه کشتی‌های او را با علیرضا حیدری مقایسه کردند. اتفاقاً کریمی هم مثل حیدری از کرج به تیم ملی رسیده بود. زیرگیر بی‌نقصی که همه را از دیدن کشتی‌هایش به وجد می‌آورد. کسب مدال برنز جهانی لاس‌وگاس، او را به‌عنوان یک چهره معرفی کرد اما بعد در ریو با ناکامی روبه‌رو شد و بعد هم که در جهانی 2017 دوبنده تیم ملی را به حسن یزدانی که تازه به 86 کیلوگرم آمده بود، داد. در جهانی 2018 در بوداپست برنز گرفت و در 2019 هم در فینال مقابل کاکس شکست خورد و به نقره رسید. در این سال‌ها بدشانسی هم کم کریمی را اذیت نکرد اما حالا برگشته تا مدال طلا را بگیرد و طلسم را بشکند:«باید طلای قهرمانی جهان را بگیرم و الان مهم‌ترین هدفم این است که مدال طلا را بگیرم.»

   

بعد از مدت‌ها علیرضا کریمی را قدرتمندانه روی تشک کشتی دیدیم.

 خدا را شکر که با قهرمانی جام تختی را تمام کردم.

به نظر خیلی هم خوب بودی.

 نه خوب نبودم. واقعاً خودم از عملکردم راضی نبودم اما همین که قهرمان شدم کفایت می‌کرد اما هنوز با فرم ایده‌آل خیلی فاصله دارم.

ولی همین که بعد از چند سال دور بودن از کشتی با این وضع برگشتی برای همه راضی‌کننده بود.

 روند خوبی را طی کرده بودم و تازه داشتم جا می‌افتادم که با آسیب‌دیدگی بدموقعی روبه‌رو شدم و جلوی روند حرکتی‌ام را گرفت. آسیب‌دیدگی‌ام خیلی جدی بود. جراحی کردم و مدت زیادی اذیتم کرد.

باید بعد از شش ماه بر می‌گشتی.

 نشد. هر وقت می‌خواستم جدی تمرین کنم، زانویم را اذیت می‌کرد.

آسیب‌دیدگی که حاصل حضور در جام باشگاه‌های جهان بود.

 بله بعد از مسابقات قهرمانی جهان در قزاقستان؛ رفتم برای جام باشگاه‌های جهان و همانجا بود که رباط صلیبی پاره کردم و به ‌شدت مصدوم شدم.

پشیمان نشدی که چرا در لیگ کشتی گرفتی؟

 دیگر کار از این حرف‌ها گذشته بود و پشیمان بودن هم سودی نداشت. خیلی به من آسیب زد. در بهترین شرایط سنی بودم و می‌توانستم با قدرت روی تشک مقابل رقبا حاضر باشم اما به طور کل ترمزم را کشید و همان‌طور که می‌دانید جراحی رباط پا خیلی سنگین است و آسیب زیادی می‌زند.

ولی تعویق یکساله المپیک کمک کرد که جراحی کنی و برای المپیک هم آمادگی پیدا کنی.

 بله از این بابت خوب بود ولی واقعیت این بود که بعد از جراحی هر وقت به پایم فشار می‌آوردم ورم می‌کرد و جلوی تمرینات سخت و فشرده را می‌گرفت.

و همین باعث شد که از کشتی فاصله گرفتی؟

 اصلاً به لحاظ روانی به هم ریخته بودم و تصمیم گرفته بودم که از کشتی خداحافظی کنم. اطمینان نداشتم که می‌توانم مثل قبل بتوانم کشتی بگیرم. به خاطر همین تصمیم به خداحافظی گرفته بودم. مدام با خودم حرف می‌زدم که «دیگه این پا برای تو پا نمی‌شه». در این شرایط چاره‌ای جز خداحافظی نمانده بود.

بعد هم کلاً در سفر زیارتی بودی؟

 بله تصمیم گرفتم یک مدتی دور باشم. اصلاً تمرین نکنم ببینم که چه می‌شود. از فضای تمرین و کشتی که فاصله گرفتم اوضاع کاملاً تغییر کرد و تصمیم بهتری گرفتم.

ولی در جام تختی خیلی خوب بودی؟

  با توجه به وضعیتی که داشتم خوب بودم اما هنوز با گذشته خودم فاصله دارم.

باز هم توان تمرین نداری؟

 از 10 ماه پیش تصمیم گرفتم که تمرین کنم و در این مدت فقط 20 روز تمرین کردم تا در انتخابی جام تختی کشتی گرفتم. قبل از جام تختی هم می‌خواستم در قهرمانی کشور باشم که آنجا هم پایم به‌شدت ورم کرد و باز هم نتوانستم کشتی بگیرم.

بعد از جام تختی زمان خوبی برای تمرین داشتی، این بار که پایت اذیت نکرد؟

 خیر. ولی این بار تصمیم گرفتم که ازدواج کنم و به زندگی شخصی‌ام برسم که همین هم مدتی از زمانم را گرفت اما تمرین را رها نکردم.

خب به سلامتی؛ تبریک فراوان و آرزوی خوشبختی در زندگی جدید. پس کلاً علیرضا کریمی با شرایط جدیدی به کشتی بر می‌گردد.

 بله. الان ذهنم کاملاً آرام است. پایم کمتر اذیت می‌کند و مصمم هستم که با قدرت به کشتی برگردم.

و این بار طلای جهان و المپیک.

 به امید خدا. حتماً وقتی قرار شده دوباره برگردم، بهترین نتیجه را می‌خواهم. الان از خودم راضی نیستم چون می‌خواهم به همان فرم اصلی و قبلی برگردم.

خب حالا چرا به 86 کیلوگرم برگشتی؟

 وقتی 97 کیلوگرم هم مجبور شدم به خاطر المپیک کشتی بگیرم همین بودم، حدود 87 یا 88 کیلوگرم و الان هم که در 86 کیلوگرم همین هستم. پس الان راحت‌تر روی تشک می‌روم.

و سد محکمی بهنام حسن یزدانی؟

 دیگر حالا با هم کشتی می‌گیریم ببینیم چه می‌شود.

طلای جهان را کم داری.

 بله کم دارم. هم طلای جهان و هم مدال المپیک اما من اهل کری‌خوانی و این حرف‌ها نیستم. برگشتم مصمم و با قدرت هم برگشتم. به امید خدا ببینیم چه می‌شود. وزن 86 کیلوگرم خیلی سنگین هست. حسن یزدانی هم که حضور دارد. هر چه خدا بخواهد همان می‌شود.

از این پس در اردو حاضر می‌شوی؟

 اگر به اردو دعوت شوم که می‌روم و تمریناتم را دنبال می‌کنم. اگر هم دعوت نشوم، به‌صورت شخصی تمرین می‌کنم. خیلی مهم نیست؛ مهم هدف است که مشخص شده و می‌خواهم به دوبنده تیم ملی برسم.