قبل از آمدن به آرسنال، ریو میاییچی را با رونالدینیو و لیونل مسی مقایسه می‌کردند. ده سال و سه پارگی رباط صلیبی بعد البته خوش‌شانس بوده که هنوز بازی می‌کند. از بچگی برای او رویاهای بزرگی داشتند، پدرش بسکتبالیست حرفه‌ای در ژاپن بود و خودش چشم آرسن ونگر را گرفت و بلافاصله بعد از اتمام دبیرستان با او قرارداد بستند. اما در شمال لندن با آسیب‌دیدگی‌های جدی مواجه شد و هرگز آن چیزی که باید می‌شد، نشد.

در ژانویه 2011 نخستین قرارداد حرفه‌ای خود را با آرسنال بست و همه چیز در اروپا خوب شروع شد. به فاینورد قرض داده شد جایی که در 14 سالگی در آن تمرین کرده بود. تکنیکش در 12 بازی در روتردام باعث شد ستاره‌اش بدانند و رسانه‌های هلند به او لقب «ریودینیو» دادند.

 در تابستان 2011 اجازه کار به دست آورد تا در انگلیس فوتبال بازی کند چون آرسنال و فدراسیون فوتبال ژاپن مقامات مربوطه را متقاعد کردند او یک استعداد خاص است و به این ترتیب، قوانین معمول نباید برایش اجرا شود. در سال 2009 در جام جهانی زیر 17 سال قدرت دریبل زنی، سرعت و مهارتش را در کار با توپ ثابت کرده بود و اوج کارش در اواخر فصل 2012-2011 بود که مدت کوتاهی قرضی برای بولتون بازی کرد. تیمش سقوط کرد اما او درخشید و حتی بازیکن ماه فوریه تیم شد. همان موقع به او لقب «مسی جدید دنیا» را دادند.

 

کابوس بزرگ

اما بعد کابوس مصدومیت شروع شد. در فصل 2013-2012 با آسیب‌دیدگی قوزک درگیر بود و در دوران حضور قرضی در ویگان تنها چهار بازی به‌صورت یار جانشین انجام داد. تیمش قهرمان جام حذفی انگلیس شد و او از تلویزیون تماشا می‌کرد.

مثل خیلی‌های دیگر که در دوران قرض با مصدومیت مواجه می‌شوند، هم در تیم موقتش فراموش شد هم در تیم اصلی با وجود آنکه برای ادامه درمان به لندن بازگشته بود. تکنیک مسی طور او را می‌ستودند اما قدرت بدنی لازم را نداشت، در لیگ برتر ابتدا کم آورد و بعد کنار گذاشته شد. بعد از یک فصل در تیم ذخیره‌های آرسنال، یک فصل قرضی در توئنته که نه گل زد و نه پاس گل داد، میاییچی بازیکن آزاد شد.

میاییچی به تیم سنت پائولی در بوندس‌لیگای 2 رفت اما از بدشانسی یک هفته قبل از شروع فصل 2016-2015 ACL او پاره شد و 9 ماه بعد نخستین بازی‌اش را در آلمان انجام داد. به تیم برگشت اما در تابستان 2016 دوباره زانوی راستش مصدوم شد و همه فصل را از دست داد. در سه فصل حضور در سنت پائولی تنها یک بازی 90 دقیقه کامل در زمین بود و این گویای همه چیز است. باشگاه آلمانی در حق او لطف کرد و در تابستان 2017 قراردادش را تمدید کرد. دو فصل بعد بدون مصدومیت سپری شد اما او دیگر شباهتی به بزرگان امریکای جنوبی نداشت.

همه جای زمین به کار گرفته می‌شد از مهاجم دوم تا هافبک وسط، چند بازی در فصل 2020-2019 حتی مدافع راست بود. آن فصل سنت پائولی از سقوط از دسته دوم گریخت اما میاییچی در این موفقیت نقشی نداشت چون رباط پایش برای سومین بار پاره شد. در نهایت سنت پائولی او را آزاد کرد چون در طول شش فصل 104 بازی را از دست داد و تنها در 80 بازی به میدان رفت. او به کشورش ژاپن برگشت و به یوکوهاما اف مارینوس پیوست، در پست مورد علاقه‌اش، بال هجومی، بازی می‌کند اما نقش محدودی دارد. غم‌انگیز اینکه در 17 بازی برای تیم ژاپنی هنوز یک مسابقه کامل انجام نداده. در مجموع میاییچی 157 بازی لیگ را به‌دلیل مصدومیت از دست داده و روی هم سه سال و نیم از دوران کوتاه یک فوتبالیست حرفه‌ای را دور از زمین سپری کرده است. او البته 29 سال بیشتر ندارد و اگر بتواند سلامت خود را حفظ کند، حداقل می‌تواند چند فصل خوب در فوتبال داشته باشد اما مصدومیت‌ها آن استعداد ناب را به هدر داد.