در این روزها که تعطیلی لیگ برتر را فرا گرفته و لیگ قهرمانان آسیا نیز بدون سرخآبیها و تنها با دو نماینده ایرانی در جریان است، سینمای هنر و تجربه گزینه مناسبی برای عاشقان فوتبال داخلی است؛ برای این که برای چند ساعتی هم که شده، از حواشی تیرهای که بر فضای فوتبال کشورمان سایهافکنده فاصله گرفته و با نمایشی متفاوت روبهرو گردید که به خیرهکنندهترین شکل ممکن فوتبال و سینما را برای شما پیوند میدهند.
«سمفونی حمید» یکی از معدود فیلمهای مستند ورزشی تاریخ فیلم و سینمای کشورمان است که اکران هرچند محدود آن، بهتازگی کلید خورده. پیشتر، سینمای ایران چند مستند ورزشی نسبتاً پربیننده را به خود دیده؛ نظیر «کدام استقلال؟ کدام پیروزی؟» که ۱۸ سال قبل توسط مسعود دهنمکی ساخته شد. اما سمفونی حمید، میتواند یکی از پیشگامان در مبحث جدیدی از مستندهای فوتبالی باشد که زندگینامه بزرگان این ورزش پرهوادار را بهتصویر میکشد.
چهار سال قبل، این کارگردان و تدوینگر گرگانی، مستند «فرشاد آقای گل» را در مدح و ستایش فرشاد پیوس عرضه کرد و حال نوبت به حمید علیدوستی رسیده؛ ستارهای که اگر ناقوس نابهنگام جنگ ایران و عراق زده نمیشد، امروز در وصفش مینوشتیم: «او یکی از ستونهای تیمملی بیرقیب سال ۱۹۸۰ بود که با اقتدار روی سکوی قهرمانی ایستاد».
بهرهمندی از آرشیو غنی بازیهای قدیمی فوتبال ایران، تدوین کمنظیر صحنهها و موسیقیها و روایت مستند با جملههای تأثیرگذار و بجا، احساسات هر مخاطبی را از همان پرده اول فیلم برمیانگیخت. سمفونی حمید درباره شخصی روایت شده که بیشتر از یک ستاره فوتبال بود؛ فوتبالیست فرهیخته هما که زندگیاش غیر از فوتبال، با علم و هنر نیز درآمیخته بود. خود مستند نیز فراتر از یک مستند ورزشی بود؛ به قول خود جعفر صادقی، فرصتی برای تماشای زندگی، برای شنیدن و برای تفکر.
مانند فرشاد آقای گل، سمفونی حمید شایسته ستایش تمام جامعه ورزش است، از این حیث که نمایشی کمنقص بود تا یاد یک پیشکسوت، یا بهتر است بگوییم، یک پیشکسوت نخبه را، در زمان حیاتش زنده نگاه داریم. در هر مسیری، برداشتن گام اول همیشه دشوار و چالشبرانگیز است. نام جعفر صادقی را به خاطر میسپاریم، بهعنوان مستندسازی که در ثبت زندگی اسطورههای فوتبالمان روی پرده، پیشگام بود.