مدت‌های زیادی بود که هیچ هواداری از روی سکوها، بازیکنان و مربیان پرسپولیس را «هو» نکرده بود. پرسپولیس عادت کرده بود به بردن و هوادارانش تاب شکست و تاب این همه ناکامی را نداشتند. به همین دلیل هم بود که یکدفعه در اولین بازی‌ای که در سال جدید به ورزشگاه رفته بودند، فوران کردند و یک صدا گفتند: «یحیی باید بره، یحیی باید بره.»

در کل‌کل‌های هواداری و استادیومی، آنجایی که احساسات بر منطق غلبه می‌کند دیگر جایی برای هیچ چیزی باقی نمی‌ماند. باختن مقابل تیمی که سرمربی‌اش یک استقلالی قدیمی است، فراتر از یک شکست به حساب می‌آید! و این را فقط یک پرسپولیسی درک می‌کند.

حالا؛ پرسپولیسی‌ها یک چیزی از یحیی می‌خواهند، اینکه یا خودش استعفا بدهد و برود یا اینکه اگر مدیریت او را نخواست تمکین کند. البته شاید این نظر خیلی از هواداران نباشد اما در فاصله شش هفته مانده به پایان لیگ، آنها یک جام حذفی را از دست دادند و در لیگ برتر هم یک دست استقلالی‌ها را روی جام قهرمانی می‌بینند. استقلالی که تا امروز باختی در کارنامه‌اش ثبت نشده و دارد یک رکورد تاریخی را برای خودش ثبت می‌کند. آنچه مشخص است این است که هواداران قرمز، دنبال یک تغییر هستند. تغییری که دوباره پرسپولیس را به روزهای خوبش برگرداند. به روزهایی که چسبیده بودند به صدر، پایین نمی‌آمدند و پشت سر هم فقط جام بالای سرشان می‌بردند. آنها نگرانند، نگران اینکه نکند دیگر آن روزهای خوب تکرار نشود و در سال‌های بعد فقط از آن یک خاطره باقی بماند. پرسپولیسی‌ها به قول خودشان یک نفر را می‌خواهند مثل برانکو، که تیم را بکوبد و از نو بسازد. این آرزوی خیلی از هواداران است...