ناپولی در سال‌های اخیر شباهت زیادی به لوچانو اسپالتی پیدا کرده است؛ وقتی کار سخت می‌شود، آنها سقوط می‌کنند و او دیوانه می‌شود. یکشنبه شب در بازی در ورزشگاه المپیکوی رم همه چیز آماده بود برای اینکه چنین اتفاقی بیفتد. هنوز به خاطر باخت سنگین خانگی به بارسلونا در لیگ اروپا در دیدار پنجشنبه شب گیج بودند و در بیشتر دقایق نیمه اول بازی با لاتزیو حرفی برای گفتن نداشتند. بعد از یک ساعت به وسیله لورنزو اینسینیه از میزبان پیش افتادند اما با گل عالی پدرو در دقیقه 88 همه چیز برابر شد. ناامیدی آشکار شد. میلان و اینتر هر دو جمعه شب امتیاز از دست داده بودند و به نظر می‌رسید یک بار دیگر فرصت خوبی را از دست می‌دهند.

 اما درست وقتی که همه انتظار داشتند ناپلی‌ها سرافکنده بازی را ترک کنند، یعنی دقیقه چهارم و آخر وقت‌های تلف‌شده، اینسینیه به فابین رویس پاس گل داد. باید درباره سطح انتظارات حرف زد و تقویت روحیه به دست آمده که می‌تواند تا مدت‌ها تیم را شارژ نگه دارد.

 اینسینیه در پایان فصل به تورنتو می‌رود. قرارداد روئیس هم به پایان می‌رسد. زمان رو به پایان است و امثال دریس مرتنز، کالیدو کولیبالی، ویکتور اوسیمن و پیوتر زیلینسکی با پیشنهادهای خوبی مواجه خواهند شد. با وجود این گروه بازیکنان حس می‌کنند قدرت ذهنی و سرسختی لازم برای اینکه تا آخر در کورس قهرمانی اسکودتو بمانند و حتی قهرمان شوند را دارند. این چیزی است که چنین پیروزی‌هایی به یک تیم می‌دهد.

 ناپولی با میلان هم‌امتیاز است و دو امتیاز بیشتر از اینتر دارد که یک بازی کمتر انجام داده. باید ممنون خودشان باشند که کار قهرمانی لیگ ایتالیا به اینجا رسیده است.