میعاد نیک

 

تاریخ نه‌چندان فربه سرمربیان کروات در فوتبال ایران نشان داده که این قشر افراد از تغییر و انقلاب در ترکیب اصلی تیم‌شان، بخصوص در پست‌های حیاتی و مهم مانند مهاجم هدف، هافبک طراح، قلب دفاعی و سنگربان تا حد امکان جلوگیری می‌کنند و یک عامل بازدارنده قوی از تغییر در درون تفکرات‌شان غلیان می‌کند. دراگان اسکوچیچ هم مانند خیل عظیم مربیان مهاجر کروات از این قاعده مستثنی نیست اما در آستانه چند بازی مهم و در حالی که هنوز صعود یوزهای پارسی به جام جهانی قطر قطعی نشده بود، یک تغییر مهم در ترکیب ۱۱ مرد اصلی سرمربی کروات رقم خورد و بالاخره پسر، پا بر جای پدر نهاد.

امیر عابدزاده که سابقه دعوت شدن به تیم ملی فوتبال در دوره سرمربیگری کارلوس کی‌روش را هم داشت، به معنای واقعی کلمه پله به پله پیش رفت و از رانت اسطوره‌ای مثل پدرش استفاده نکرد تا جایگاه دروازه‌بان شماره یک تیم ملی را با توانایی‌های خودش کسب کند؛ آن هم در شرایطی که رقیبی نامدار و میدان‌دیده به اسم علی‌رضا بیرانوند را پیش رو داشت. این تصمیم دراگان اسکوچیچ قطعاً به سود تیم ملی خواهد بود، علی‌رضا از شرایط آرمانی خارج شده و امیر به‌دنبال تک‌فرصت‌هاست؛ چه جایگاهی از ولیعهدی برای عابدزاده بهتر؟!