پیر امریک اوبامیانگ در مسیر یک جدایی تلخ و طولانی از آرسنال قرار دارد و به نظر می‌رسد امانوئل اوبامیانگ بیش از همه حال او را درک می‌کند. اوبامیانگ که بازوبند کاپیتانی را به خاطر بی‌نظمی‌ها از دست داده، دیر یا زود از شمال لندن می‌رود و آینده‌اش در عربستان سعودی یا جای دیگری است. آدبایور شباهت‌های زیادی بین خروج تلخش از آرسنال و وضعیت کنونی بازیکن تیم ملی گابن می‌بیند: «آرسنال هیچ وقت نمی‌داند چطور باید ببخشد. این تیم باشد برای خودشان.»

آدبایور سه سال برای آرسنال بازی کرد و سال 2009 به منچسترسیتی رفت بعد از آنکه با آرسن ونگر درگیری پیدا کرد. مثل اوبامیانگ، آدبایور شروع خوبی در آرسنال داشت. او در 15 سالگی از کشورش توگو رفت تا برای متز بازی کند. در لیگ دو درخشید و به موناکو رفت که با این تیم تا فینال سال 2004 لیگ قهرمانان اروپا رفت. در ژانویه 2006 رفت تا جانشین نوانکو کانو شود. مثل سلف نیجریه‌ای، در هوا خوب بود و قدرت بدنی بالایی داشت ضمن اینکه با سرعت و تکنیک بالا مدافعان حریف را بیچاره می‌کرد. او مثل کانو پیراهن شماره 25 را به تن کرد. می‌توانست برای نیجریه بازی کند، کشور والدینش اما توگو را برگزید و در تنها حضور این تیم در جام جهانی در سال 2006 نقش مؤثری داشت و بهترین گلزن کشورش شد. تصور می‌شد آدبایور فوق‌ستاره بعدی لیگ برتر باشد. در فصل 2008-2007 که آرسنال با چهار امتیاز اختلاف نسبت به منچستریونایتد دوم شد، در 36 بازی لیگ 24 گل زد (30 گل در 48 بازی در کل). این آمار تیم‌های ثروتمند اروپا را تحریک کرد، رئال مادرید و میلان خواهان جذب او بودند. آدبایور در آرسنال ماند و کمی افت کرد تا اینکه در سال 2009 با 25 میلیون پوند به منچسترسیتی تازه ثروتمندشده پیوست.

رفتن آدبایور از آرسنال را هر کسی به سود خودش تعریف می‌کند. او در سال 2018 گفت: «با آرسن ونگر جلسه داشتم و او گفت باید بروم چون دیگر آینده‌ای در آرسنال ندارم. به سیتی رفتم و خوشحال بودم. اما یک روز بعد در لندن کنفرانس خبری گذاشت و گفت من به خاطر پول رفتم. نفرت از آرسنال از اینجا شروع شد.»

این حس در بازی دو ماه بعد دو تیم تبلور پیدا کرد وقتی آدبایور در ورزشگاه اتحاد به آرسنال گل زد و نصف زمین را دوید تا مقابل هواداران آرسنال شادی کند. او به خاطر تحریک جمعیت جریمه و به‌دلیل لگدزدن به روبین فان پرسی سه جلسه محروم شد اما همچنان اصرار دارد توهین‌های نژادپرستانه باعث شده این کار را بکند: «به پدر و مادرم توهین می‌کردند. کولو توره من را آرام می‌کرد، هیچ انسانیتی احساس نمی‌کردم، می‌خواستم بمیرم.»

آن بازی در دوران او در منچسترسیتی شاخص بود و با آمدن روبرتو مانچینی جایگاهش در سیتی بیشتر از قبل متزلزل شد، مدتی را قرضی برای رئال مادرید بازی کرد و به تاتنهام رفت.

مدتی کوتاه در کریستال پالاس بود و بعد در ترکیه برای باشاک شهیر استانبول و قیصریه اسپور بازی کرد قبل از اینکه در اقدامی عجیب راهی امریکای جنوبی شود. او در تابستان سال 2020 با جدایی از تیم المپیای پاراگوئه از فوتبال خداحافظی کرد. در این تیم دوباره توانست با بازیکن سابق سیتی، روکه سانتاکروز همبازی شود اما چهار بازی بیشتر آنجا نبود چون شیوع کرونا همه چیز را به هم ریخت. اگر چه هنوز رسماً بازنشسته نشده اما از آن موقع بازیکن آزاد محسوب می‌شود.

 شرایط اوبامیانگ اگرچه برای هواداران جوان‌تر آرسنال جدید است اما هواداران قدیمی این تیم قبلاً هم مشابه آن را دیده‌اند. آنها امیدوارند جدایی این یکی مثل آن یکی تلخ و پرحاشیه نباشد.