صادق رئیسی‌کیا

 

کنفدراسیون فوتبال آسیا از یک دهه پیش برای حرفه‌ای شدن مسابقات لیگ قهرمانان ضوابطی را تعیین و ابلاغ کرد که باشگاه‌ها طبق استانداردها و رعایت آنها وارد مسابقات شوند. این استانداردها در سه سطح مختلف تعیین شد. 

معیارهای کسب مجوز حرفه‌ای سال به سال تغییر کرده، به روز شده و پیشرفت کرده است و ما از معیارهای AFC عقب افتاده‌ایم. در سال‌های ابتدایی می‌توانستیم معیارهای سطح A را کسب کنیم که حالا مدیران می‌گویند چطور سه سال پیش مجوز می‌دادند و الان نمی‌دهند، اما باید به این مسأله توجه داشت که حتی معیارهای سطح A تغییر و استانداردهای آن افزایش پیدا کرده و حتی استانداردهای دیگری به آن اضافه شده است. 

باشگاه‌ها باید مستمراً در حال ارتقای وضعیت حرفه‌ای خود باشند که این ارتقای سطح مربوط به تمام ابعاد سخت‌افزاری، نرم‌افزاری، نیروی انسانی، آموزشی، مالی و... است.

در بحث مالی، استانداردها در حال اضافه شدن است که فیرپلی مالی نیز در آن گنجانده می‌شود. به این شکل که باشگاه‌ها دیگر نباید به منابع مالی مالک خود چشم داشته باشند و به بودجه مالک خود متکی شوند، بلکه باید منابع مالی بازیکنان خود را از طریق درآمدزایی جذب کنند تا فیرپلی مالی صورت بگیرد. 

متکی بودن به منابع مالی مالک باشگاه، یک نوع دوپینگ مالی محسوب می‌شود و به همین دلیل AFC می‌خواهد باشگاه‌ها بر اساس درآمدهای خود منابع مالی‌شان را فراهم کنند.

اصل مطلبی که باید گفت این است که استانداردهای حضور در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، 10 سال پیش اعلام شده و به‌صورت مرتب در حال ارتقاست. علاوه بر آن، جدیت در اجرای این استانداردها نیز بیشتر شده و می‌بینیم که همین رأی صادر شده در خصوص باشگاه‌های ما، برای باشگاه‌های چینی، کره‌ای، بحرینی و... هم صادر می‌شود. این یک استانداردسازی برای مسابقات است و اینکه برخی بگویند AFC با ما مشکل دارد، چیزی جز عوام‌فریبی نیست.

کمیته «Entry Control Body» یا نهاد مستقل نظارت بر پذیرش با پنج عضو، وضعیت حرفه‌ای‌سازی باشگاه‌ها را به طور دقیق بررسی می‌کند. این کمیته، پیاده‌سازی استانداردها و نظارت بر صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌ها که توسط فدراسیون‌ها صورت می‌گیرد را به یک شرکت آلمانی ارجاع داده که در اصل، آنها همانند یک نظام بازرسی و حسابرسی هستند. 

به نوعی با این برون سپاری، AFC نظام حرفه‌ای‌سازی خود را تقویت کرده تا خودشان به این مسأله نپردازند و نظامی مستقل این کار را انجام دهد که مشخص شود آیا فدراسیون فوتبال هر کشوری، در صدور مجوز قوانین را رعایت کرده یا نه؟

شاید باشگاه‌ها به لحاظ حقوقی بتوانند به دادگاه حکمیت ورزش (CAS) شکایت کنند، اما کارکرد عملی ندارد، چون سه باشگاهی که مجوزشان باطل شده، نتوانستند شرایط دریافت مجوز حرفه‌ای را ایجاد کنند و نمی‌توان به رأی CAS هم امیدی داشت. 

باید بپذیریم که در لیگ قهرمانان 2022 دو نماینده نخواهیم داشت، اما باید به این نگرش برسیم که از فصل‌های بعدی مراقبت بیشتر شود و تمرکزمان روی رعایت استانداردها برای سال 2023 باشد. اگر سال آینده هم مجوز کسب نشود و این روند ادامه پیدا کند، کار در دو سه سال آینده سخت‌تر خواهد شد.

دوستان در کمیته بدوی و استیناف می‌گویند ما همه کار کرده‌ایم، به وظیفه‌مان عمل کردیم و حتی به باشگاه‌ها آموزش دادیم، اما وظیفه کمیته بدوی و استیناف فقط بحث آموزش نیست. آنها باید قوانین را بخوبی بدانند، بخوبی اعمال کنند که وقتی نتیجه این شده، مشخص می‌شود نه آشنایی با قوانین وجود داشته و نه بخوبی اعمال شده است. 

اگر می‌گویند کارمان را بخوبی انجام دادیم، پس چرا AFC مجوزها را باطل کرد؟ خود ما اقرار کردیم که استقلال و پرسپولیس 300 میلیارد بدهی مالیاتی دارند، پرونده‌ها در فیفا باز است و به محض مطرح شدن هر شکایتی در فیفا، یک پیام به AFC ارسال می‌شود و آنها در جریان پرونده‌ها قرار دارند. چگونه وقتی همه اینها علنی و آشکار است و به‌صورت یکپارچه اشتراک‌گذاری می‌شود، مجوز حرفه‌ای صادر شد؟ اینها مسائلی است که باید بخوبی در سال‌های آینده به آن توجه شود.