دو مهاجم یا تک مهاجم؛ یکی از مسأله‌های اصلی این روزهای پرسپولیس سیستم بازی این تیم است.

 یحیی گل‌محمدی در این مدت اغلب تیمش را با تک مهاجم به زمین فرستاده و به ندرت از مهدی عبدی کنار عیسی آل‌کثیر استفاده کرده است.

استفاده همزمان از این دو مهاجم این حسن را دارد که عیسی آل‌کثیر با دوندگی زیاد مدافعان حریف را تحت فشار می‌گذارد و خسته می‌کند و این اتفاق فضا را برای گل‌زدن عبدی مهیا می‌کند.

البته یحیی در چند بازی با دو مهاجم تیمش را به میدان فرستاده اما هیچگاه اجازه نداده تا این زوج کنار هم مدت بیشتری بازی کنند و با هم به درک مشترکی برسند.

یکی از ویژگی‌های یحیی گل‌محمدی این بود که از ابتدای کارش فلسفه بازی پرسپولیس را تغییر نداد و به سبک برانکو پایبند بود؛ در گذشته نه‌چندان دور، برانکو اغلب از سیستم 4-4-2 استفاده می‌کرد و طارمی-علیپور مهاجمان اصلی برانکو بودند که درک مشترکی از بازی هم داشتند.

 اگر یحیی گل‌محمدی همچنان به همان فلسفه پایبند باشد، بد نیست که اجازه دهد تا زوج عبدی-آل‌کثیر شکل بگیرد.

فاصله گرفتن از فلسفه پرسپولیس که این تیم را 5 دوره قهرمان لیگ برتر کرده، نگران‌کننده است. البته شاید یحیی گل‌محمدی برای تصمیمات خود دلایلی دارد. 

شاید دست او به نسبت برانکو پر نیست و می‌خواهد نیمکت قوی و آماده‌ای هم در اختیار داشته باشد تا در روزهایی که بازی‌ها گره می‌خورد، یک بازیکن تأثیرگذار به زمین بفرستد.

 اما اگر یحیی بتواند زوج عبدی- آل‌کثیر را بسازد، شاید در جریان مسابقه کمتر بازی تیمش گره بخورد و پیش از آنکه بازی به دقایق حساس و نگران‌کننده پایانی برسد، این دو مهاجم کار را تمام کنند و خیال کادرفنی برای دقایق باقی مانده آسوده و راحت باشد.