رضا حمیدی

 

سال‌ها است کارشناسان و ژورنالیست‌ها به تیمی که بعد از پایان بازی‌های نیم فصل در صدر جدول قرار می‌گیرد لقب «قهرمان نیم فصل» می‌دهند؛ تعبیری گمراه کننده و بی‌ارزش که هرگز نمی‌تواند تضمینی برای قهرمانی در یک فصل فوتبالی باشد. در سال‌های اخیر تا حد زیادی واژه‌سازی برای تیمی که در صدر جدول نیم فصل قرار می‌گیرد، کاهش یافته اما بیش و کم نیز شاهدیم که همچنان برخی جریان‌های رسانه‌ای یا کارشناسان فوتبال اقدام به بزرگنمایی این عنوان می‌کنند. این تحلیل‌ها گاهاً موجب کاهش انگیزه تیم‌هایی شده که پس از نیم فصل بازی در لیگ برتر در صدر جدول قرار گرفته‌اند و به آنها لطمه‌های جبران‌ناپذیری وارد ساخته است.

 در واقع باید نگاهی واقع بینانه به این جایگاه داشت و هرگز اجازه نداد انعکاس نادرست این رتبه موجب کاهش ضرباهنگ یک تیم در نیم فصل دوم شود. استقلال اکنون در وضعیتی است که صدرنشینی‌اش در نیم فصل لیگ بیست و یکم قطعی شده اما به قول فرهاد مجیدی که بعد از بازی با مس رفسنجان نیز به آن اشاره درستی داشت، هرگز نباید به این رتبه توجهی داشت و باید تیمی را ساخت که در یک فصل فوتبالی قادر به حفظ موقعیت خود در صدر جدول باشد.

استقلال در سال‌های فعالیت خود در لیگ برتر بارها قهرمان نیم فصل شد اما در نهایت از رسیدن به قهرمانی باز ماند. در دوران مربیگری مرفاوی و مظلومی این اتفاق برای استقلال رخ داد و آبی‌ها با ‌وجود صدرنشینی در نیم فصل در نهایت موفق به کسب جام نشدند و درد بزرگی بر دل هواداران خود باقی گذاشتند.

این سوابق دلیلی روشن است بر بی‌اهمیتی آنچه امروز برای استقلال به دست آمده و آبی‌ها را به بهترین تیم حال حاضر لیگ برتر بدل ساخته است؛ استقلال بواقع نیم فصل پرماجرایی را پیش رو دارد.

 بازی با مس رفسنجان در هفته چهاردهم یک هشدار جدی برای فرهاد مجیدی و شاگردانش است با این مضمون که هر چه به انتهای لیگ نزدیک شویم، رقابت تنگ‌تر خواهد شد و چه بسا مدعیان مقابل تیم فرودست با مشکلات بزرگ‌تری مواجه شوند.

 آنچه در بازی پرسپولیس مقابل پدیده رقم خورد ممکن است در نیم فصل دوم بارها برای استقلال تکرار شود و چنانچه آبی‌ها از این اتفاقات درس نگیرند موقعیتی که امروز در دست دارند را در نیم فصل دوم به دیگر رقبا خواهند داد.