ایران ورزشی- درباره این بازی سخت می‌شود حرف زد. شاید این حد نازل از کیفیت بازی تا حدودی قابل پیش‌بینی بود، چراکه فقط هفت هفته از شروع فصل گذشته و پرسپولیس هنوز شکل نگرفته. تیم یحیی هنوز در مرحله آزمون و خطاست و با توجه به تغییرات نفری از لحاظ کیفی با تیم فصل قبل و فصول گذشته تفاوت دارد.

در چنین شرایطی پرسپولیس به استقلال رسید و دوباره درصدد بازیسازی از عقب زمین برآمد اما در شروع مسابقه غافلگیر شد. استقلال بازی را بالا شروع کرد و نزدیک به چهار دقیقه تیم یحیی را تحت فشار گذاشت. اولین کار گروهی پرسپولیس در دقیقه 6 شکل گرفت و کم‌کم تعادل در بازی برقرار شد. پرسپولیس از دقیقه 6 تا 11 خوب کار کرد اما باز هم موقعیتی نساخت و بعد از آن نزدیک بود گل بخورد.

دومین کار ترکیبی خوب پرسپولیس دقیقه 19 اتفاق افتاد و بعد از آن هیچ چیزی نبود که بتوان درباره‌اش حرف زد. پرسپولیس تمام توان تهاجمی‌اش را معطوف به حرکت از جناح راست کرده بود؛ جایی که مهدی شیری با وحید امیری همکاری می‌کرد و با نزدیک شدن امید عالیشاه بعضاً مثلث‌هایی شکل می‌گرفت که حرکات نسبتاً امیدوارکننده‌ای داشت.

پرسپولیس با سیستم 1-1-4-4 شروع کرد و امید عالیشاه پشت آل‌کثیر بازی کرد اما بیشتر از اینکه یک مهاجم سایه و نزدیک به محوطه جریمه باشد یک هافبک میانی بود که تا نیمه زمین خودی هم عقب می‌آمد، توپ می‌گرفت و حرکت می‌کرد.

با وجود شناور بازی کردن عالیشاه و حضور امیری و ترابی در کانال‌های کناری، پرس استقلال اجازه نداد تا موقعیتی در نیمه نخست به وجود بیاید.

پرسپولیس این فصل کلاً نیمه اول‌ها را از دست می‌دهد؛ یک بازی ناامیدکننده بدون موفقیت در فاز حمله و مضطرب و متزلزل در دفاع. این‌بار هم همین اتفاق افتاد و آمار نیمه اول ناامیدکننده بود.

نیمه دوم شرایط بهتر شد. این هم اتفاقی است که در بیشتر بازی‌های این فصل افتاده است و حالا بعضاً با صحبت‌های کادر فنی و بعضاً با تغییرات در ترکیب یا مدل بازی این دگرگونی حاصل می‌شود.

پرسپولیس نیمه دوم تیم بهتری بود و کیفیت بهتر فوتبالش را حداقل به اندازه نیمی از دقایق بازی به حریف خود دیکته کرد. در این بازه زمانی که کم هم نبود پرسپولیس در همان 5 دقیقه ابتدایی دو موقعیت گل ساخت که باز هم از کانال‌های کناری افتاق افتاد؛ یک‌بار سانتر شیری و ضربه سر امیری و بار دوم با پاس آقایی، حرکت و مانور ترابی و پاس به عقب او که شوت امیری بلاک شد.

خوبی این دو حرکت این بود که به نظر می‌رسید پرسپولیس برای حمله از کناره‌ها به تعادل رسیده و مثل نیمه نخست فقط از راست حمله نمی‌کرد. این بالانس البته تداوم نداشت اما پرسپولیس تا حوالی دقیقه 65 فوتبال قابل قبولی ارائه داد و حتی این برتری نسبی تا دقیقه 72 و آن صحنه خطای چشمی روی عالیشاه برقرار بود تا اینکه داور جریان بازی را به ضرر پرسپولیس خراب کرد.

بعد از آن استقلال با تغییر در سیستم بازی تا حدودی شکل حرکتی پرسپولیس در فاز حمله را تحت تأثیر قرار داد و تعادل در جریان بازی برقرار شد.

یحیی اولین تغییر در ترکیب تیمش را دقیقه 78 انجام داد. شاید تا قبل از آن به نظر می‌رسید تیم او با برتری در جریان بازی نیاز به تغییر ندارد اما پرسپولیس برای گل زدن چیزی کم داشت. البته که تغییر عبدی با آل‌کثیر کمی محتاطانه بود و تنها وقتی در دقیقه 91 پاکدل جای عالیشاه را گرفت پرسپولیس حدود سه دقیقه با دو مهاجم بازی کرد که در این لحظات برتری این تیم در زمین از دست رفته بود و عبدی و پاکدل نزدیک محوطه جریمه هرگز صاحب توپ نشدند.

بازی با دو مهاجم هفته قبل در دیدار با نفت مسجدسلیمان جواب داد و پرسپولیس بهترین کیفیتش را در همان بازه زمانی انجام داد و به گل هم رسید اما کادر فنی این تیم برای بازگشت به همان رویکرد از شروع یا میانه دوم کمی محتاط عمل کرد و در نهایت فقط با یک امتیاز از دربی بیرون رفت.