صعود تیم ملی بسکتبال ایران به بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو همان‌قدر که مملو از افتخار و احساس غرور جلوه می‌نمود، ناقوس هشدار را برای فدراسیون و مجموعه کادرفنی تیم ملی به صدا در‌آورد تا کمی از شدت بی‌برنامگی‌ها و مدیریت‌های گلخانه‌ای کاسته شود اما در واقع اکنون که به یک‌قدمی بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان رسیده‌ایم، شواهد، قراین و احوالات ملی‌پوشان بسکتبال کشورمان از آسودگی خاطر حکایت ندارد. ماجرای اسفبار و ننگین ورود اقلام غیرمجاز با پرواز تیم ملی بسکتبال که به رسوایی ختم شد، نشان داد که تیم ملی دیگر آن یکدستی و همدلی سابق را ندارد و همه‌چیز در آستانه رویداد مهم و بزرگ المپیک وارد فضای محاق شده.

کاشتن و غرس کردن یک درخت به معنای پایان مأموریت باغبان نیست؛ هر عقل سلیم و سرِ عاقلی می‌داند که این تازه اول ماجراست و سیل مسئولیت‌ها تازه شروع شده. تیم ملی بسکتبال که جواز حضور در بازی‌های المپیک توکیو را دریافت کرد، به یکباره رها شد تا بهانه‌ای مانند پاندمی کرونا هم مزید بر علت شود و فدراسیون و کادرفنی نیز از تیمار این درخت نورس قصور کنند. در حالی که تیم‌های ملی والیبال و فوتبال از سرمربیان خارجی استفاده می‌کنند و حتی تیم ملی واترپلو نیز با هدایت سرمربی جوان فرنگی‌اش توانست طعم مدال در بازی‌های آسیایی را بچشد، فدراسیون بسکتبال بدون جنگ و دعوا راه ادامه با سرمربی ایرانی در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی دنیا را برگزید تا کار به اینجا بکشد؛ تریلری تراژیک برای یک فیلم غم‌انگیز.

واضحانه می‌توان گفت که تیم ملی بسکتبال ایران در یکی از دشوارترین گروه‌های المپیک ۲۰۲۰ قرار گرفته و در مرگبار بودن قرعه آسمان‌خراش‌های کشورمان هیچ‌گونه تردیدی نیست. در یک سیستم قانونمدار و مبتنی بر برنامه‌ریزی، حتی با وجود شیوع ویروس کووید-۱۹ ارائه و ترسیم برنامه‌های دقیق برای اردوهای پیاپی و منظم غیرممکن نبود اما از ابتلائات حضور کادرفنی ایرانی در سکان هدایت بسکتبال ایران، اختلال در کارهاست. مهران شاهین‌طبع که در سال منتهی به المپیک تمام وقت و انرژی‌اش را برای قهرمان کردن تیم باشگاه‌اش در لیگ برتر بسکتبال گذاشته، نزدیکی‌های مقصد به اردوگاه شب‌زده تیم ملی کشورمان رسیده تا شغل پاره‌وقت و دوم‌اش را سروسامان دهد. اتفاقی که در اقصی نقاط دنیا و در ورزش اکثر کشورهای توسعه‌یافته، تقبیح می‌شود و محلی از اعراب نیز ندارد.

اینکه درآمد یک سرمربی از کار در تیم ملی بسکتبال کمتر یا در بهترین شرایط مساوی با دستمزد یک سرمربی شاغل در لیگ برتر باشد، امری ا‌ست که نشان از ناتوانی و سوءمدیریت در فدراسیون بسکتبال دارد اما نباید از طمع و سوءرفتارهای دیگر مهران شاهین‌طبع عبور کرد. سرمربی فعلی تیم ملی که باید تمام توان و تمرکزش را برای موفقیت در توکیو بگذارد تا لااقل بتوانیم با چند نمایش آبرومندانه وجهه‌ای مؤقر از خود به دنیا نشان دهیم، مشغول عقد قرارداد و مذاکره با تیم باشگاهی جدیدش بود تا بیش از پیش به این تیم و این کادرفنی ناامیدانه بنگریم. مشکل از بازیکنان و بلندقامتان بسکتبال کشورمان نیست، مشکل از ساختار معیوب و فشلی‌ است که اجازه هرگونه جولانی را به کارمندش می‌دهد.