مازیار گیلکان

 

تیم ملی بسکتبال ایران در آستانه المپیک توکیو حال و روز خوشی ندارد. شکست‌های پی‌در‌پی در بازی‌های تدارکاتی شاید تیم ملی را خسته کرده باشد. نبرد با چک، آمریکا و فرانسه در المپیک توکیو دشوار است و تیم ملی باید پیش از المپیک امیدهای بزرگی می‌ساخت.

توقع می‌رفت که مقابل اسپانیا در دو بازی تدارکاتی والنسیا و مادرید به تعبیر مارکا پیش‌غذا نباشیم و با اختلاف ۴۳ امتیاز شکست نخوریم. توقع می‌رفت نشان دهیم برای جنگ‌های بزرگ در المپیک آماده‌ایم. در اردوی ژاپن نیز تیم ملی دو بار باخت و به یک پیروزی رسید، در حالی‌که ژاپن تیم اصلی‌اش را به میدان نفرستاده بود. اینها انبوهی از نگرانی درباره آینده نزدیک تیم ملی بسکتبال در المپیک توکیو ساخته است.

به این نگرانی‌ها اما نکات دیگری را هم می‌توان اضافه کرد. در همین‌ روزهای اخیر که تیم ملی می‌بازد و می‌بازد و می‌بازد، سرمربی تیم ملی مشغول تیم بستن برای باشگاه شیمیدر قم است. بازیکنان تیم ملی یکی یکی باید با شیمیدر به توافق برسند. دوشغله بودن مهران شاهین‌طبع، سرمربی تیم ملی طی روزهای اخیر مورد بحث قرار گرفته است اما زخم تازه‌ای در فدراسیون بسکتبال نیست. رامین طباطبایی، رئیس فدراسیون بسکتبال باید پیش از همه از خود می‌پرسید چرا باید برای تیم ملی مربی دوشغله انتخاب کرد؟ این چه آسیب‌هایی به بسکتبال می‌زند؟ آیا مربی تیم ملی همآنقدر که امروز به فکر المپیک توکیو است، به شیمیدر قم هم فکر می‌کند؟ احتمالاً پاسخ مثبت است اما فدراسیون بسکتبال انگار توجهی به بدیهی‌ترین آسیب‌های دوشغله بودن سرمربی تیم ملی نداشت و ندارد. در تیم ملی بسکتبال آیا تمام حواس سرمربی به تیم ملی است یا باید مسائل شغل اصلی‌اش در شیمیدر را نیز پیگیری کند؟

از این نکته مهم و اثرگذار بگذریم. برسیم به اینکه چرا تیم ملی بسکتبال در بازی‌های تدارکاتی امید خلق نکرده است؟ تیم ملی والیبال ایران که لیگ جهانی را فرصتی برای تدارک المپیک می‌دانست، در 10 بازی شکست خورد اما پیدا بود که آلکنو مشغول تیم ساختن است. تیم ملی بسکتبال اما طی شکست‌هایش در بازی‌های تدارکاتی، مشغول تیم ساختن به نظر نرسیده، بلکه مشغول سفر و هر بار نمایش ناآمادگی است. درباره آلکنو می‌توانیم هنوز باور کنیم که از دل شکست‌های لیگ ملت‌ها شاید موفقیتی در المپیک بسازد اما از دل شکست‌های تیم شاهین‌طبع امید به موفقیتی نسبی در المپیک پیدا نشده است.

تیم ملی بسکتبال در المپیک با حریفانی مواجه است که باید مقابل آنها بتواند نمایش‌هایی نزدیک ارائه کند و نشان دهد که بسکتبال ایران در حال توسعه و رشد است. آیا چنین تصویری را می‌توانیم در المپیک از بسکتبال ایران بسازیم؟ ساختن این تصویر بزرگ‌ترین مسئولیت مهران شاهین‌طبع است، البته اگر مسئولیت‌هایش در شیمیدر اجازه دهند.