ژولین لوران

 

 فرانسه می‌دانست آسان نخواهد بود. بردن یورو یا جام جهانی هر چقدر هم تیمی قوی داشته باشید و مدعی قهرمانی تلقی شوید، ساده به دست نمی‌آید. فرانسه حتی قبل از بازی با مجارستان در برابر دیدگان 55 هزار هوادار، این را می‌دانست و حالا بعد از تساوی یک - یک در پوشکاش آره‌نا بهتر شرایط را درک کرده است. در این تورنمنت کسی چیزی به آنها نمی‌دهد، هر چه می‌خواهند باید خودشان به دست آورند. نمی‌توانند خودشان را از پیش برنده هیچ مسابقه‌ای بدانند و هشدار خوبی از مجارها دریافت کردند که اگرچه بازیکنان مستعد زیادی به اندازه فرانسه ندارند و کیلیان امباپه هم در تیم‌شان بازی نمی‌کند اما با باور و تعصب زیادی بازی کردند. از سه مهاجم فرانسه در این بازی انتظار بالایی داشتیم. مقابل آلمان، کریم بنزما، آنتوان گریزمان و امباپه هر کدام بخشی از یک واحد منسجم بودند که منسجم عمل می‌کرد، در دفاع موفق بود و خوب ضدحمله می‌زد. تصور می‌شد بازی مجارستان برایشان ایده‌آل باشد و البته اینکه نبود تقصیر خودشان بود.

مقابل مجارستان با 66درصد مالکیت توپ و مقابل دفاعی نسبتاً کوتاه قد، باید راه‌حل‌های متفاوتی پیدا می‌کردند، باید در فضاهای بسته کارهای جادویی می‌کردند، باید بهتر ترکیب می‌شدند و باید سرحال‌تر می‌بودند اما هیچ‌کدام نبودند. تنها یک بار خودشان بودند وقتی نیم ساعت از بازی گذشته بود؛ پاس عالی گریزمان به امباپه رسید و او با کنترل عالی‌اش توپ را برای بنزما فرستاد اما مهاجم رئال مادرید قدرش را ندانست. غیر از آن، نتوانستند ریتم و ضرباهنگ لازم را بیابند و نگران‌کننده‌تر اینکه گاهی خودشان را هم پیدا نمی‌کردند. گریزمان گفت: «هوا گرم و زمین خشک بود. صدای تماشاگران هم آزاردهنده بود چون خیلی وقت است به سکوت در استادیوم‌ها عادت کرده‌ایم.» تلاش برای بهانه‌تراشی یک چیز است و اینکه این سه نفر به اندازه کافی خوب نبودند، یک چیز دیگر.

قطعاً باید کار زیادی انجام شود تا این مثلث هیجان‌انگیز روی کاغذ در زمین فوتبال هم فوق‌العاده شود. آنها هوش و استعداد دارند و مکمل یکدیگر هستند برای اینکه مثلث رویایی مورد انتظار همه شوند. هنوز به آنجا نرسیده‌اند و این برای دیدیه دشان نگران‌کننده است. قبل از بازی چهارشنبه با پرتغال وقت زیادی ندارند بخصوص با توجه به باخت این تیم برابر آلمان و انگیزه‌ای که برای بازی آخر دارد. دشان بعد از بازی عصبانی نبود و از بازیکنان خواست مثبت فکر کنند چون دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.

مربی فرانسه حق داشت از حریف تعریف کند. مجارها کاری کردند که برای هواداران، کشورشان و جام ملت‌های اروپا مایه افتخار بود. آنها منظم، باانگیزه، پرانرژی و مشتاق بازی کردند و شایسته تساوی بودند، یکی از بهترین نتایج تاریخ اخیرشان. هیچ کس نماد بهتری برای روحیه فوق‌العاده میزبان در این بازی از دفاع راست‌شان، آتیلا فیولا نبود. او در آخرین لحظات نیمه اول گل زد تا بعد از 527 دقیقه دروازه فرانسه باز شود و او در 31 سالگی در زمره اساطیر یورو درآید. تا مدت‌ها مردم مجارستان از این بازیکن خواهند گفت که هرگز خارج از کشورش بازی نکرده، چندان بااستعداد نبوده اما هرگز تسلیم نشده. او قبل از این تنها یک گل ملی در کارنامه داشت که به آندورا زده بود اما برای این گل از برنده چهار جام لیگ قهرمانان، رافائل واران عبور کرد و دروازه هوگو لوریس را باز کرد تا مجارستان یک بر صفر از قهرمان جهان پیش بیفتد.

آتیلا و مجارها کار بزرگی مقابل فرانسه کردند و حالا به یکی دیگر مقابل آلمان نیاز دارند تا صعود غیرمحتمل از گروه مرگ ممکن شود. فرانسه هم با بازیکنان بزرگش قرار است فینال دوره قبل را تکرار کند و علاوه بر صعود به انتقام هم می‌اندیشد.

منبع: ESPN