جام ملت‌های آمریکای جنوبی یا تورنمنتی که خود اهالی این منطقه به عنوان کوپاآمه‌ریکا می‌شناسند، قبلاً هر 4 سال یک مرتبه برگزار می‌شد و حالتی پیدا کرده بود که 10 تیم حاضر در این رقابت‌ها از آن به عنوان یک تورنمنت دستگرمی برای مقدماتی جام جهانی استفاده می‌کردند اما اکنون به خاطر اینکه فیفا می‌خواهد یک جای خالی در اواسط فصل پیدا کند تا یک تورنمنت باشگاهی جهانی را هم به فهرست پرفشار فعلی اضافه کند، کوپا‌آمه‌ریکا درست در همان مقطعی دارد برگزار می‌شود که جام ملت‌های اروپا (یورو) و به همین دلیل از هر زاویه که به این قضیه نگاه کنید، آن را مصداقی بارز از بی‌عدالتی می‌بینید.

رقابت‌های یورو 2020 با توجه به پیشرفت قابل توجه واکسیناسیون کرونا در اروپا، با حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها برگزار می‌شود و همین موضوع سبب شده که احساسی مثبت در میان اهالی فوتبال قاره سبز از تحت کنترل بودن کرونا و خوشبینی نسبت به بازگشت فوتبال به شرایط سابق شکل بگیرد.

در آمریکای جنوبی اما داستان کاملاً متفاوت است. کووید 19 همچنان دارد بی‌امان جان‌ می‌گیرد و به زودی آمار قربانیان آن در برزیل به مرز نیم میلیون نفر خواهد رسید. به خاطر همین اوضاع بحرانی، هیچ تماشاگری شانس تماشای بازی‌ها در ورزشگاه‌های برزیل را ندارد. کووید 19 سبب شد که کوپا‌آمه‌ریکا از همان روز شروعش که یکشنبه بود شرم‌آور باشد. حریف برزیل یعنی ونزوئلا که در نهایت بازی افتتاحیه جام را هم با نتیجه 3 بر صفر باخت، در حالی پا به میدان گذاشت که درست قبل از این بازی تست کرونای 12 بازیکنش مثبت شد و به همین دلیل تنها 3 تا از بازیکنانی که سه‌شنبه هفته پیش برای این تیم در مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 مقابل اروگوئه حضور داشتند توانستند برابر برزیل هم بازی کنند. آنها ناگزیر مجبور شدند تیمی کاملاً جدید را به کوپا آمه‌ریکا بفرستند که البته همین تیم هم با وجود باخت، با هویت بازی کرد اما برای آنهایی که قبل از این بازی، مصاف مهیج هلند و اوکراین را در یورو 2020 دیده بودند - دیداری که تنها در یک نیمه‌اش 5 گل زده شد و تا لحظه آخر معلوم نبود کدام تیم برنده می‌شود - تماشای بازی افتتاحیه کوپا آمه‌ریکا حسی مانند تماشای یک بازی خیریه یا یک بازی خداحافظی تشریفاتی را داشت.

از این هم که بگذرید، به فرمت برگزاری بازی‌های کوپا می‌رسید که آن هم نقاط ضعف خودش را دارد. اول از همه مرحله گروهی عجیب این رقابت‌هاست که بیش از دو هفته طول می‌کشد و 20 بازی برگزار می‌شود تا تنها دو تیم از 10 تیم حاضر حذف شوند. این همه بازی فقط برای این است که قعرنشین دو جدول 5 تیمی گروه‌های B و A نتوانند به مرحله حذفی برسند. به این، وضعیت بد چمن ورزشگاه‌ها را هم اضافه کنید که در مقایسه با چمن ورزشگاه‌های میزبان بازی‌های یورو ناامید کننده است.

آرژانتینی‌ها بعد از تساوی یک – یک‌ برابر شیلی در اولین بازی دو تیم در کوپا‌آمه‌ریکا از وضعیت چمن ورزشگاه نیلتون سانتوس شهر ریودوژانیرو گلایه داشتند که انتقادشان هم بحق بود. البته برزیلی‌ها را هم خیلی نمی‌توان مقصر دانست چون آنها کمتر از یک هفته قبل از شروع مسابقات پذیرفتند که جور دو میزبان انصراف دهنده رقابت‌ها، یعنی آرژانتین و کلمبیا را بکشند و میزبان ناگهانی رقابت‌ها باشند.

 روی هم رفته اما تمامی این سناریو‌ها نمونه‌ای بارز از یک رقابت ناعادلانه است. با تمام اینها فوتبال آمریکای جنوبی اگر هر مشکلی هم که داشته باشد، اهل تسلیم شدن و پا پس کشیدن نیست و نبردی که میان آرژانتین و شیلی دیدیم خیلی بهتر از نبرد سرد اسپانیا و سوئد بود که خیلی‌ها تصور می‌کردند جزو بازی‌های داغ یورو باشد.

آیا چیز جدیدی هم درباره این دو غول آمریکای جنوبی دستگیرمان شد؟ شاید نه اگرچه حداقل در مورد برزیل با توجه به ماهیت ترکیب حریفش، سخت بود که بتوان به نتیجه‌ای درباره سطح تیم تیته رسید. درست مانند بازی‌هایش در مرحله مقدماتی، برزیل تیمی مستحکم، مطمئن و به ندرت در معرض خطر گل خوردن و پر از بازیکنان با استعداد و گزینه‌های فراوان برای دردسرسازی برای رقبایش است اما باید دید در مراحل پایانی جام که اعتماد به نفس این تیم در تقابل با رقبای سرسخت‌تر محکی جدی خواهد خورد، وضعیت این تیم چگونه می‌شود. در مورد آرژانتین هم این تیم با تساوی مقابل شیلی نشان داد که هنوز به اندازه نقاط قوت، ضعف‌هایی هم دارد. این تیم باز هم یک بازی را خوب شروع کرد، زودتر از حریف –توسط مسی- به گل رسید و در نهایت با قبول تساوی بازی را به پایان رساند.

منبع: ESPN