یادداشت

 تیم ویکری

 

نیمار در هر دو بازی اخیر برزیل در مقدماتی جام جهانی موفق به گلزنی شد و در نخستین بازی کشورش در کوپاآمه‌ریکا دروازه ونزوئلا را باز کرد. این سه گل آمار گل‌های ملی او را به ۶۷ گل رساند و حالا تنها ۱۰ گل با رکوردی که پله در بازی‌های رسمی برزیل به دست آورد، فاصله دارد. بازی‌های ملی زیادی در راه است، شش بازی دیگر در جام ملت‌های آمریکای جنوبی و ۱۲ بازی در مقدماتی جام جهانی قبل از فروردین آینده و این یعنی کاملاً ممکن است که نیمار حتی قبل از جام جهانی ۲۰۲۲ از اسطوره فوتبال جلو بزند و این نشان دهنده محدودیت‌های آمار و ارقام است.

۴۰ تا از گل‌های ملی نیمار در بازی‌های دوستانه بوده؛ اگر دو بازی یک دهه قبل با آرژانتینی که تقریباً تمام تیم را بازیکنان شاغل در این کشور تشکیل داده بودند، حساب کنیم این آمار به ۴۲ گل می‌رسد. پای جام در میان بود اما باید آن بازی را در زمره دیدارهای دوستانه تلقی کرد.

اما این تقصیر نیمار نیست که خیلی از گل‌هایش در بازی‌های دوستانه زده شده. او نخستین بار کمی بعد از جام جهانی ۲۰۱۰ برای برزیل بازی کرد وقتی که برزیل به عنوان میزبان دوره بعد جام جهانی قرار بود سال‌ها بازی رسمی نداشته باشد. او قهرمانی المپیک را به دست آورده اما تنها افتخارش در رده بزرگسالان، قهرمانی در تورنمنت نیمه جدی جام کنفدراسیون‌ها است.

این کوپا آمه‌ریکا فرصت خیلی خوبی برای او است که قهرمانی را تجربه کند؛ او در سال ۲۰۱۱ یک پسربچه بود که در این جام شرکت کرد و در سال ۲۰۱۵ محروم بود وقتی که برزیل در یک چهارم نهایی در ضربات پنالتی مغلوب پاراگوئه شد، اتفاقی که چهار سال قبل هم رخ داده بود. در سال ۲۰۱۶ که یک تورنمنت خاص به مناسبت یکصدسالگی این رقابت‌ها در آمریکا برگزار شد، به خاطر اینکه المپیک ریو برای کشورش اولویت داشت، شرکت نکرد و برزیل حتی از مرحله گروهی بالا نیامد. در تورنمنت سال ۲۰۱۹ هم که برزیل میزبان به قهرمانی رسید، او به دلیل مصدومیت حضور نداشت.

جام جهانی هم به همین اندازه درباره او بی‌رحم بوده. حضورش در تورنمنت وطنی ۲۰۱۴ با یک مصدومیت وحشتناک نیمه کاره ماند و به جام جهانی روسیه هم خودش را به هر زحمتی بود، رساند و تمام تلاشش را کرد اما بعد از مصدومیتی طولانی به فرم ایده‌آل نرسیده بود.

همه اینها باعث می‌شود جام جهانی سال آینده برای دوران حرفه‌ای او کاملاً حیاتی باشد. وقتی جام جهانی ۲۰۲۶ برسد او ۳۴ ساله خواهد بود و قطعاً در دوران افت فیزیکی به سر می‌برد.

اما جام جهانی قطر در اوج خواهد بود؛ دلیل عمده‌اش اینکه این تورنمنت در میانه فصل فوتبال اروپا برگزار می‌شود و این احتمال خستگی مفرط پایان یک فصل طولانی را کاهش می‌دهد. در قطر است که او باید انتظاراتی را برآورده کند که باعث شده هر مدافع به او بچسبد. در جام جهانی ۲۰۲۲ نیمار باید خودش را به آن استانداردی که پله داشت، برساند. هیچ‌کدام از این تردیدها بر دوران حرفه‌ای پله سایه نینداخت و هرگز کسی به توانایی‌های او شک نکرد.

بله درست است که عده‌ای لابی کردند او در جام جهانی ۱۹۷۰ بازی نکند اما دلیل‌شان این بود که می‌ترسیدند دیگر نتواند در بالاترین سطح بازی کند و البته مشخص شد تحلیل‌شان درست نبوده. او در جام جهانی ۱۹۵۸ وقتی ۱۷ سال داشت، ثابت کرد بازیکن خاصی است و بعد از آن دیگر کسی نتوانست نادیده‌اش انگارد.

اگر او در اوایل تورنمنت 1962 مصدوم نشده بود، دومین جام جهانی می‌توانست اوج نبوغش را به نمایش بگذارد. ابراز همان نبوغ است که باعث شده پله هنوز بهترین گلزن تاریخ تیم ملی برزیل باشد. تیم‌های حاضر در آمریکای جنوبی این روزها بازی‌های بیشتری انجام می‌دهند. در واقع همه گلزنان اول تیم‌های بزرگ آمریکای جنوبی بازیکنان فعلی هستند: لیونل مسی، لوئیس سوارس، الکسیس سانچس، رادامل فالکائو و سالومون روندون. از دوران پله هیچ‌کس جز پله باقی نمانده.

اعداد می‌گویند نیمار دیر یا زود از پله سبقت می‌گیرد اما حقیقتی که نیمار خود به خوبی از آن آگاهی دارد این است که در مقایسه با پله، تازه در پله‌های پایین نردبان قرار دارد.

منبع: سان