مازیار گیلکان

 

دراگان اسکوچیچ و سرکو کاتانچ خوب می‌دانند که در چه خطر بزرگی این بازی را آغاز می‌کنند. هر دو تیم خطر را احساس می‌کنند -کم و بیش- و هر دو تیم البته امیدهای پررنگی برای صعود دارند.

شناخت این دو مربی از تیم‌ حریف شاید تعیین‌کننده‌ترین عامل موفقیت باشد. سرکو کاتانچ در این‌باره گفته است: «ما بازیکنان ایران را دیده‌ایم و آنها نیز ما را تماشا کرده‌اند. ما می‌دانیم که آنها چگونه بازی می‌کنند و آنها هم می‌دانند که ما چگونه بازی می‌کنیم. هیچ راز نهفته‌ای وجود ندارد اگرچه از آخرین تقابل بین ما تغییرات جزئی وجود دارد.»

دراگان اسکوچیچ نیز درباره شناخت از عراق گفته است: «ما در مورد ترکیب عراق اطلاعات کاملی نداریم. همیشه وقتی یک بازیکن بازی می‌‌کند، معنی‌اش این است که یک بازیکن بیرون باید بنشیند. مطمئنیم که بهترین ترکیب‌شان را مقابل ما خواهند چید.»

رویکرد دو مربی در کنفرانس خبری متفاوت است اما واقعیت این نیست. اسکوچیچ و کاتانچ بیشترین وقت را برای شناخت از یکدیگر صرف کرده‌اند، چون می‌دانند انتقال این شناخت به بازیکنان چقدر می‌تواند در سرنوشت بازی تأثیرگذار باشد.

این بازی برای ایران بسیار پرخطر است، برخلاف جوی که از ۳ بازی پیشین تیم ملی پدید آمده، ما با یک خطر بزرگ بازی را شروع می‌کنیم و نباید از یاد ببریم که هنوز در خطر حذف از مسیر جام جهانی قطر هستیم.

فوتبال ایران باور ندارد که صعود به جام جهانی را به این سادگی از دست بدهد، بنابراین باید در این بازی با عراق بازیکنان مسئولیت‌پذیر باشند و بیش از توان خود برای پیروزی بجنگند تا در بهترین حالت صعود کنیم.

مسئولیت بزرگی هم بر دوش دراگان اسکوچیچ است. دریافت‌های فنی دقیق و درست او از بازی عراق می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد. او باید با شناخت دقیق ارنج کند و دست حریف را پیش از بازی و در جریان بازی بخواند. اینکه اسکوچیچ در کنفرانس گفته از عراق اطلاعات کاملی نداریم، احتمالاً یک شوخی و ترفند رسانه‌ای‌ است و او با بیشترین شناخت از حریف باید بازی را شروع کند.