میعاد نیک

 

 واکاوی فنی و بررسی تکنیکال نقاط ضعف و قوت نمایش تیم ملی فوتبال ایران مقابل تیم ملی فوتبال کامبوج با نتیجه ۱۰ گله‌ای که به‌دست آمد، شاید توجیهی منطقی و نزدیک به واقعیت نداشته باشد اما این دیدار سرشار از فاکتورهایی بود که یوزهای ملی‌پوش برای پیروزی مقابل تیم ملی فوتبال عراق در آخرین و حساس‌ترین جدال به آنها نیاز خواهند داشت. جشنواره گل شاگردان دراگان اسکوچیچ در استادیوم فوتبال ملی منامه گرچه طبق متد جدید کنفدراسیون فوتبال آسیا در تعیین تیم دوم صعودکننده چندان ارزشی نداشت اما توانست روحیه مضاعفی را به اتمسفر رختکن یوزهای سپیدپوش تزریق کند تا این ملی‌پوشان با ساق‌هایی سراسر انگیزه به مصاف اصلی‌ترین رقیب خود در دربی غرب آسیا بروند.

تیم ملی حالا به سومین پیروزی متوالی خود در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2022 قطر دست یافته و این مهم به‌دست نیامده مگر با استیلای روحیه وفاق و همدلی در اردوی یوزها. شکست دادن تیم ملی فوتبال هنگ‌کنگ در نخستین گام و سپس کسب یک پیروزی شیرین و انتقامی مقابل بحرینی‌های میزبان به خامه‌ای شیرین روی کیک صعود نیاز داشت تا پس از طلسم‌شکنی مقابل شیرهای سبزوسپیدپوش عراقی، نخستین موفقیت رسمی کادرفنی جدید ملی‌پوشان حاصل شود. به‌ثمر رساندن ۱۰ گل و از دست دادن حداقل ۱۰ موقعیت مسلم گل‌زنی دیگر مقابل فوتبالیست‌های کامبوجی را نباید صرفاً امری ساده و بدیهی دانست؛ ماجرا جایی جذاب‌تر می‌شود که بدانیم همین کامبوج که طی دو دیدار رفت و برگشت مجموعاً 24 گل از یوزهای سپیدپوش ایرانی دریافت کرده، از عراقی‌ها در مجموع متحمل 8 گل شده و حتی توانسته یک بار دروازه شیرها را باز کند.

نه این‌که سطح فوتبال ایران و عراق در حد قیاس با فوتبال کشوری توسعه‌نیافته مانند کامبوج باشد اما از این تقابل می‌توان به نکات آماری و دیتاهای زیادی دست یافت. در گام نخست باید به قدرت فرامتنی و فراآسیایی مهاجمان سپیدپوش تیم ملی فوتبال کشورمان واقف و معترف بود که به جرأت می‌توان گفت نظیر کمیستری و هارمونی آن در هیچ‌کجای قاره کهن یافت نخواهد شد. ترکیبی مشتمل بر ستاره‌های درخشان لیگ‌های اروپایی آنقدر باتجربه و البته باانگیزه هست که هر دفاعی را به لرزه دربیاورد و آن لرزه را دقیقه به دقیقه به تن حریف نامدار سبزوسپیدپوش بیندازد. حرکت ستاره‌های دنبال‌دار ملی‌پوش مانند سردار آزمون، مهدی طارمی، سامان قدوس، علی‌رضا جهان‌بخش و مهدی قایدی درست در شب‌هایی از سر گرفته شده که آسمان تیره‌وتار فوتبال ایران به روشنایی ممتد نیاز دارد؛ چیزی شبیه به یافتن صور فلکی برای کسی که در بیابان شب‌زده گم شده باشد.

اما به‌ثمر نرسانده 10 موقعیت حساس دیگری که مقابل تیم ملی فوتبال کامبوج نصیب سپیدپوشان ایرانی شد هم می‌تواند به ناقوس هشداری برای کادرفنی تبدیل شود. از دست دادن موقعیت‌های حیاتی و حساس در بازی نهایی مقابل تیم ملی فوتبال عراق شاید مهم‌ترین و بزرگ‌ترین رقیب‌مان باشد. از لحاظ تاکتیکی و فردی قطعاً نسبت به عراقی‌ها از برتری محسوسی برخوردار هستیم اما بی‌دقتی و تعلل می‌تواند به پاشنه آشیل‌مان در راه صعود به مرحله پایانی مبدل گردد. حالا گوی و میدان زیر ساق‌های یوزهای ماست؛ با یک پیروزی می‌توان عرش را در نور دید و رؤیای پرواز به قطر را در سر پروراند.