مت پی‌یرسن

 

 احیای مارکو رویس، بازی‌های کم‌نقص ارلینگ هالند و جیدون سانچو و تأثیرگذاری برانگیزاننده لوکاژ پیژچک و ادین ترزیچ. اینها چند تا از عواملی هستند که به بوروسیادورتموند کمک کردند تا حدی فراتر از انتظارات ظاهر شود آن هم در فصلی که می‌توانست یک فاجعه تمام عیار باشد.

پیروزی 3 بر یک یکشنبه شب برابر ماینتس ششمین برد متوالی در بوندس‌لیگا بود که سهمیه لیگ قهرمانان اروپا برای فصل آینده را قطعی کرد آن هم بعد از قهرمانی جام حذفی آلمان در هفته گذشته اما دستاورد دورتموند به اندازه پیشرفتش در زمین به سقوط تیم مربی آینده‌اش هم ربط دارد.

بعد از اخراج لوسین فاوره، دورتموند در بهمن ماه اعلام کرد که مارکو رز در پایان فصل از بوروسیامونشن گلادباخ جدا می‌شود و مربی فصل آینده این باشگاه خواهد بود. آن موقع دو تیم در امتیاز برابر بودند و هر دو برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان تلاش می‌کردند. بعد گلادباخ هفت باخت پیاپی را متحمل شد تا از کورس سهمیه لیگ قهرمانان کنار برود و از جام حذفی آلمان و لیگ قهرمانان حذف شود. هنوز دورتموند نتوانسته بود از فرصت به دست آمده بهره بگیرد و در عوض ولفسبورگ و آینتراخت فرانکفورت می‌تاختند. برد 2 بر یک آینتراخت برابر دورتموند اما همان اتفاق تلخ را تکرار کرد، آدی هوتر مربی تیم چند روز بعد اعلام کرد جای مارکو رز را در گلادباخ می‌گیرد. چهار امتیاز از پنج بازی و از جمله باخت به شالکه، سقوط آزاد فرانکفورت را رقم زد.

اتفاقی است؟ شاید اما بیشتر به نظر می‌رسد محصول بند فسخ قرارداد مربی‌ها در میانه فصل است. با توجه به اینکه کمتر مربی حاضر می‌شود به تیمی پایین‌تر با امکانات کمتر برود، این امتیازی برای تیم‌هایی است که شرایط بهتری دارند.

نمی‌شود گفت دورتموند، رز را به خدمت گرفت برای اینکه یک رقیب مستقیم را از دور رقابت خارج کند اما قطعاً نتیجه کارشان به هم خوردن تعادل تیم حریف بود. همین مشکل برای آینتراخت فرانکفورت رقم خورد و کمی بالاتر در جدول، بایرن‌مونیخ، یولیان ناگلسمان را از لایپزیگ جذب کرد و این تیم مدعی را به هم ریخت. از آنجا که در این مورد بند فسخ قرارداد وجود نداشت، مانند مورد دورتموند، لایپزیگ آسیب ندید.

بو اسونسون که اثرگذاری‌اش در ماینتس فوق‌العاده بوده، در توضیح اینکه چرا وجود چنین ‌بندی در قراردادش را نپذیرفته، گفت: «برای من واقعاً عجیب است که بگویم با ماینتس قرارداد می‌بندم چون می‌خواهیم با هم یک تیم خوب بسازیم و همزمان بند خروج در قراردادم بگنجانم که اگر اوضاع در 12 ماه و به سرعت خوب شد، من می‌خواهم از تیم بروم.»

البته ممکن است آینتراخت و گلادباخ از این شرایط عبور کنند و بعید هم نیست تیمی که به اندازه دورتموند بازیکن مستعد در ترکیبش دارد، دیر یا زود خودش را جمع و جور کند اما آیا بازیکنان برای مربی که آینده خودش را در جای دیگری می‌بیند، تمام توانشان را می‌گذارند؟ چرا در این شرایط باید به کسی جز خودشان وفاداری نشان دهند؟ اگر باشگاهی مربی می‌خواهد که با تیم دیگری قرارداد دارد، باید همان کاری را کند که بایرن با لایپزیگ کرد و پول فسخ قرارداد مربی‌اش را پرداخت. مربی هم باید شجاعت داشته باشد یا خیلی زود قبول کند یا تا وقت مناسب آن پیشنهاد را نپذیرد. شرایط فعلی در این فصل به نفع دورتموند شد و همچنان به شکلی اجتناب‌ناپذیر در خدمت تیم‌های بزرگ خواهد بود و این چیزی است که کمتر کسی با آن موافق است.

 

منبع: دویچه وله