سعید فایقی

 

گرچه یقین دارم عزیز بزرگوار جناب فیروزخان کریمی با به کار بردن آن کلمه نابجا و بی‌موقع در برنامه خندوانه قصد و نیت توهین به ساحت فرزانگان و گروه‌های مرجع و الیت جامعه نویسندگان گرانسنگ و گرانمایه را نداشته اما به‌عنوان کسی که سال‌ها وظیفه خدمت در ورزش را عهده‌دار بوده و شاید تمام و کمال به وظیفه فرهنگی خود عمل نکردن ما مدیران، زمینه چنین اتفاقاتی را فراهم آورده باشد. از اینکه این ناهنجاری توسط اهالی ورزش اتفاق افتاده از محضر بزرگوار همه نویسندگان این مرز و بوم عذرخواهی می‌کنم.

از حق نگذریم یکی از مظلوم‌ترین طبقات اجتماعی جامعه ما، نویسندگان عزیز هستند. زمانی که در وزارت جناب آقای مسجد جامعی افتخار پیدا کردم که در صندوق حمایت از هنرمندان و نویسندگان و ... انجام وظیفه کنم و در معیت سرور و استاد بزرگوارم جناب تقدس‌نژاد در خدمت آن بزررگواران باشم، شاهد بودم که از حداقل تأمین اجتماعی محروم بودند و ناظر بودم که مرحوم استاد پرویز رجبی نویسنده و مورخ والامقام این مملکت، چگونه با مشکلات بیماری دست و پنجه نرم می‌کرد و در همان شرایط سخت قلم به دندان می‌گرفت و در حال تکمیل جلد هفتم سده‌های گمشده بود که جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. قبل از انقلاب از روزهای به یاد ماندنی اینجانب زمانی بود که همراه مرحوم دکتر غلامحسین ساعدی از نشر پیوند روبه‌روی دانشگاه تهران تا تئاتر شهر مستمع کلمات نغز آن بزرگوار بودم که وضع مالی ایشان در مقایسه به همدوره‌های خود در سایر رشته‌ها، چندان تعریفی نداشت اما در مقابل وزن و سنگینی معرفت و ادب و فرهنگ ایشان و دکتر رجبی، اصلاً قابل مقایسه با هیچ گروه و دسته‌ای نبود.

متأسفانه در مقابل هجوم فرهنگی رسانه‌ای علی‌الخصوص کشور همسایه ترکیه یا آذربایجان که رشد نجومی داشته‌اند و همچنین کانال‌هایی که به فارسی برنامه تولید و پخش می‌کنند صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در یک اقدام شتابزده کانال‌های متعددی را به وجود آورده و با بالا بردن کمیت بدون دقت در کیفیت به رقابت تقلیدی برنامه‌ای پرداخته و چون نمی‌توانسته با تولید، شبکه‌ها را با برنامه‌های وزین و عمیق پر کند به پخش برنامه‌های زنده کم‌محتوا، مبادرت کرده است.

نویسندگان عزیز قبول بفرمایید ما هنوز به آن بالندگی لازم ارتقا پیدا نکرده‌ایم که در برنامه‌های زنده، بتوانیم خیلی مراقب خود باشیم و زبان و لسان خود را سنجیده و در هماهنگ با خرد، به کار بگیریم. علی‌الخصوص ما ورزشی‌ها که همواره عادت به حوزه احساس داریم.

 اگر در همین دربی 95، غور کرده باشید ملاحظه می‌فرمایید که چگونه احساس موجب شد ناهنجاری‌های عجیب و غریبی از بازیکنان، سر بزند و چند روز قبل آن در بازی سپاهان رخ داد. لذا تمنا دارم انتظار و توقع نداشته باشید که در یک برنامه زنده متوسط که بیشترین حجم آن را گفت‌ و گو پر می‌کند و مایی که خیلی تمرین فرزانگی چون شما عزیزان نکرده‌ایم؛ در سطح و اندازه شما بزرگواران ظاهر شویم. استدعا دارم ما را با ترازوی خودمان بسنجید نه با ترازوی شما عزیزان. مجدداً از درگاه با کرامت‌تان عذرخواهی کرده و عاجزانه استدعا داریم به کرم‌تان ما را مورد عفو قرار دهید. جامعه ورزش قدر و منزلت شما عزیزان را می‌شناسد و در مقابل شما، سر تعظیم فرود می‌آورد.