یادداشت

پانوس کاستوپولوس   

 

 لسترسیتی پنج سال بعد از آنکه دنیای فوتبال را شگفت‌زده کرد و قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد، با پیروزی بر چلسی در فینال جام حذفی انگلیس به یک افتخار بزرگ دیگر رسید.

«روباه‌ها» بعد از دستاورد باشکوه‌شان در فصل 2016-2015 در باد موفقیت‌های‌شان نخوابیدند. آنها هوشمندانه سرمایه‌گذاری کردند، تجربه فوتبال اروپایی را به دست آوردند و حالا جایگاه خود را به عنوان یکی از تیم‌های تراز اول لیگ برتر تثبیت کرده‌اند. 

تیم برندان راجرز شاید یکی از «بیگ سیکس» جزیره نباشد و شاید برای ملحق شدن به پروژه سوپرلیگ اروپا دعوت نشده باشد اما در این چند سال اخیر ثابت کرده‌اند هرچه باشند از آن تیم‌های شگفتی‌ساز نیستند که یک فصل می‌آیند و اتفاقی شگرف پدید می‌آورند و بعد سرنوشتی نامعلوم پیدا می‌کنند.

لستر بعد از قهرمانی ابتدا نتوانست انتظارات را برآورده کند و در دو فصل بعدی به ترتیب دوازدهم و نهم شد اما در تابستان 2019 باشگاه تصمیم گرفت فلسفه‌اش را تغییر دهد و راجرز را به عنوان مربی انتخاب کند. او پیش از آن، سلتیک را به دو قهرمانی لیگ، دو جام حذفی و سه جام اتحادیه اسکاتلند رسانده بود.

راجرز در لستر یک تیم جوان هیجان‌انگیز درست کرد که در فصل اولش پنجم شد و این فصل شانس خوبی برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا دارد. البته لستر در دو بازی باقی‌مانده خود در لیگ کار بسیار سختی در پیش دارد، سه‌شنبه باید دوباره با تیم توماس توخل که از شکست فینال جام حذفی زخم خورده است و نمی‌خواهد جایگاه چهارم و سهمیه لیگ قهرمانان را از دست بدهد، روبه‌رو شود. 

بعد از مسابقه در استمفوردبریج، لستر میزبان تاتنهام است؛ دیگر تیمی که به دنبال سهمیه اروپایی است. 

لستر که با 66 امتیاز و دو امتیاز بالاتر از چلسی در رده سوم قرار دارد، برای قطعی کردن سهمیه لیگ قهرمانان باید هر دو بازی را ببرد اما اگر سایر نتایج به نفعش باشد، با یک برد و یک تساوی هم به هدفش می‌رسد.

منبع: مارکا