عیسی آل‌کثیر با جاگیری دقیق، هوش بالا و فرصت طلبی به موقع در اولین دربی‌اش گل زد تا مثل یک ستاره در آسمان پرسپولیس بدرخشد و محبوب شود. غیر از او وحید امیری هم در دفاع چپ و پست غیر تخصصی روز فوق‌العاده‌ای مقابل استقلال پشت سر گذاشت و ضمن اینکه مقابل وریا غفوری کم نیاورد هم به نوعی پایه‌گذار گل تیمش بود هم بازی کم نقصی ارائه داد. غیر از اینها بیشتر بازیکنان پرسپولیس در سطح استاندارد یا بالاتر از آن بازی کردند اما غیر از عیسی و امیری می‌توان محمدحسین کنعانی‌زادگان را بهترین بازیکن میدان و ستاره تیم پرسپولیس نامید.

کنعانی‌زادگان در حالی پا به دربی گذاشت که بعد از مصدومیت شدید مچ پایش در دیدار مقابل سپاهان بیم آن می‌رفت که شاید به بازی استقلال نرسد. او در حد فاصل این دو بازی بزرگ مثل کمال کامیابی‌نیا و سیامک نعمتی فقط انفرادی تمرین کرد اما روز بازی در ترکیب اصلی به میدان رفت و بهترین نمایش فصل خود را در بهترین زمان ممکن ارائه داد.

کنعانی که انگار از قبل با قایدی کری داشت مقابل او و مطهری اصلاً کم نیاورد و مثل سدی مقابل حملات حریف ایستاد. حتی وقتی دیاباته به زمین آمد و استقلال در لحظات پایانی به بازی مستقیم روی آورد کنعانی روی هوا هم مثل زمین مسلط بود و روز فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت.

کنعانی یکی از عناصر خط دفاعی تیمی بود که اجازه نداد استقلال با آن همه مهاجم شاخص و بعد از آمار خوبی که در لیگ قهرمانان و لیگ برتر بجا گذاشته بود دروازه پرسپولیس را در این دربی باز کند.

شماره 6 ملی‌پوش پرسپولیس که خودش سابقه حضور در استقلال را دارد بعد از برد دربی فوق‌العاده خوشحال بود و در متن شادی‌های تیمش در رختکن و اتوبوس قرار داشت.