سامان موحدی راد

 

تیم ملی پرقدرت ایران در زمان کی‌روش و پرسپولیس پرقدرت این سال‌ها در یک چیز مشترک هستند. چیزی که شاید عامل اصلی موفقیت‌ها و برتری‌های آنها در میدان بود؛ «خط دفاعی آهنین». چیزی که کی‌روش خیلی زود فهمید این بود که اگر نمی‌تواند روی فاز هجومی تیم ملی با توجه به امکاناتی که در دست دارد تأثیر بگذارد، حداقل می‌تواند روی فاز دفاعی آن کار کند تا تیم ملی را به تیمی بدل کند که به سختی گل می‌خورد. استراتژی‌ای که سرانجام مؤثر واقع شد و گل زدن به ایران و شکست دادن تیم ملی در دوره‌ای به آرزوی رقبای آسیایی بدل شد. این سبک بازی البته منتقدان سفت و سختی هم داشت. همه آنهایی که سبک بازی تیم ملی را کسل کننده می‌خواندند و کی‌روش را به دفاع اتوبوسی و برتر با مدد اتفاقات متهم می‌کردند، در سال‌های پایانی منتقد او شدند. اگرچه رفتن کی‌روش و چند شکست ناباورانه با تیم ملی خیلی خوب مشخص کرد که استراتژی او برای تیم ملی ایران و بضاعتش راه حل منطقی‌ای بود.

پرسپولیس در سال‌های اخیر هم شاید بی‌‌شباهت به تیم ملی نبوده باشد. شاید پرسپولیس و تیم ملی از جهت سبک بازی به ویژه در فاز هجومی باهم تفاوت‌های زیادی داشته باشند اما در یک چیز مشترک هستند. هر دو خط دفاعی مستحکمی دارند و هر دو مسیر اقتدارشان را از راه همین خط دفاعی مستحکم هموار کردند. درواقع مسیر اقتدار هر دو تیم و ساختن سال‌های طلایی‌شان با داشتن خط دفاعی مستحکم رابطه مستقیم داشته است. با این تفاوت که پرسپولیس در سطح لیگ ایران موفق شد جام‌هایی را کسب کند و از این دوران افتخار و اقتدار دستاوردهایی برای ویترین دارد اما تیم ملی از این دوران جز دو حضور در جام جهانی ره‌آورد دیگری ندارد. شاید حتی این نکته که هر دو تیم در آسیا نتوانسته‌اند جامی را نصیب ایران کنند هم نکته مهم دیگری باشد که این دو تیم را به هم پیوند بزند.

پرسپولیس در این دوره از لیگ هم مثل دوره‌های قبلی نشان داد که تیمی است که به سختی تسلیم می‌شود. حتی رفتن ستاره‌هایی مثل علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل‌زاده هم از دروازه و خط دفاعی این تیم موجب نشد تا آنها دچار ضعف شوند. آنها در 15 بازی لیگ تا‌کنون 8 گل خورده‌اند. این ویژگی عالی موجب شد تا آنها در نیم فصلی که مهاجم نداشتند هم صدر جدول را از دست ندهند و این قطعاً تأثیر خط دفاعی پرسپولیس بود. به جز گل‌های سه امتیازی که مدافعان این تیم به ثمر رساندند، نمایش خوب خط دفاعی پرسپولیس موجب شد تا در بدترین روزهای خط حمله هم آنها حداقل امتیازهایی را از زمین کسب کنند. یعنی حتی وقتی نمایش تیم بد هم بود، به مدد خط دفاعی حداقل یک امتیاز را کسب می‌کردند. این البته به جز این است که آنها توانستند بسیاری از پیروزی‌های یک بر صفر پرسپولیس را حفظ کنند تا تیم سه امتیازی‌های اقتصادی خوبی کسب کند.

بی‌شک خط دفاعی پرسپولیس یکی از نقاط قوت این تیم است. خط دفاعی‌ای که بازیکن متوسطی چون کنعانی‌زادگان در آن به ستاره تبدیل می‌شود و رفتن ستاره‌ای چون شجاع هم آن را تضعیف نمی‌کند.