پرسپولیس بی‌گمان سرآمد تیم‌های «فرصت از دست ده» در فصل جاری لیگ برتر فوتبال کشور بوده و دقیقاً به همین سبب است که قطعی شدن بازگشت مهدی ترابی به جمع قرمزها و پایان محرومیت عیسی ‌آل‌کثیر از 13 فروردین 1400 و چشمک زدن او در افق بهترین وسیله‌ها و امکانات برای قطع قحطی گل و پایان دادن به روند فرصت‌سوزی در این تیم به شمار می‌آیند.

در همین دیدار اخیر سرخ‌ها که در تبریز مقابل تراکتور برگزار شد، سرخ‌های سیاهپوش شده تهرانی (که عزادار فوت انصاریان و میناوند بودند) اضافه بر تک گل بسیار قاطعانه‌ای که سیدجلال حسینی زد و برد 3 امتیازی‌شان را تحقق بخشید، حداقل سه، چهار فرصت صددرصد و تک به تک‌ها را از دست دادند تا از نتیجه خیره‌کننده‌ای مثل بردهای 4 – صفر یا 5 – صفر محروم شوند، درست است که محمدرضا اخباری سنگربان پرشورهای تبریزی هم روز فوق‌العاده‌ای را سپری کرد اما اگر حمله‌وران تیم تهرانی نشانه‌گیری بهتری می‌داشتند و ضربات آخر خود را دقیق‌تر می‌زدند، از اخباری هم کاری برنمی‌آمد و برد بحق پرسپولیس بسیار پرگل‌تر می‌شد.

زدن فقط 14 گل در 12 بازی نشانه و محصول ضعف عمیق فوق و حکایتگر نیاز مبرمی است که سرخ‌های تهرانی به تمام‌کنندگانی حرفه‌ای‌تر و مهاجمانی نیاز دارند که چارچوب‌شناس باشند. به رغم ادای احترام به امثال آرمان رمضانی باید متذکر شد که او در کلاس و اندازه‌های بازی در پرسپولیس نیست و اگر در مورد مهدیخانی رأیی نمی‌توان داد به این سبب است که او هنوز امتحان کافی پس نداده است و مهدی عبدی تنها مهاجم در ترکیب فعلی پرسپولیس است که سزاواری ابقا در این تیم را دارد و در عین حال او را نیز نباید یک مهاجم فوق‌العاده تلقی کرد و این واژه فقط سزاوار کسانی است که در اندازه‌های بازی در پرسپولیس باشند و از حدود متعارف فراتر بروند.

سرآمد آنها در پنج، شش سال اخیر مهدی طارمی بوده است که حالا به شماره لیگ پرتغال تبدیل شده و در درجاتی پایین‌تر علی علیپور نیز قبل از سفرش به اروپا در چنین معیارهایی نشان داده بود. آیا ترابی و آل‌کثیر همانقدر فوق‌العاده‌اند که پرسپولیس آن را می‌طلبد؟

گل‌های مکرر و 3 امتیازی ترابی در فصل گذشته و نمایش باشکوه آل‌کثیر در پیکارهای پاییز امسال لیگ قهرمانان غرب آسیا این واژه را به آنها بسیار نزدیک جلوه می‌دهد و قدر مسلم اینکه آنها بسیار بهتر از حمله‌وران کم تأثیر سرخپوش در تیم فصل اول لیگ بیستم می‌توانند این تیم را به نعمت گلزنی بالنسبه راحت و حرفه‌ای نزدیک سازند. از این طریق می‌توان وحید امیری را هم که به قصد رفع بحران فوق به خط حمله تبعید شده، به جای اصلی‌اش (بازیکن «بال» لب خط) رجعت داد و بهره‌های چنین اقدامی را هم برد.